Dinsdag muziekdag. Het liedje van vorige week verbind ik met het liedje van deze week. Er zijn zoveel links tussen muziek, ik zoek er eentje. Al dan niet vergezocht of voor de hand liggend, maakt niet uit. Suggesties voor het volgende nummer zijn altijd welkom.   

Vorige week hadden we My Friend van Groove Armada. Totdat ik dit reeksje stopzet voor de zomer blijf ik in het thema van “vriendschap” en “universele liefde” en “we zijn er voor elkaar” en dat soort toestanden. Positiviteit.

Maar misschien deze week iets minder voor de hand liggend en een beetje uitgerokken, en misschien strijk ik wel tegen vele haren in. Want ik ga voor David Johansen, met Reach Out (I’ll Be There).

Reach Out (I’ll Be There), cover van de klassieker van the Four Tops. David Johansen, ook gekend als Buster Poindexter (Feeling Hot Hot Hot!), maar ook van de proto-punkband The New York Dolls.

Fantastisch vind ik deze live-opname: slecht van kwaliteit maar wat spat daar niet allemaal vanaf. Johansen zelf natuurlijk, fris en jong en hevig, maar ook de arrogante toten van zijn muzikanten, en drummer Frankie La Rocca is zalig. Ik hou van drummers die achtergrondvocalen doen.

In de commentaren staat er eentje dat het helemaal uitlegt:

funny, the “punk” thing they help get started was in still in full gear and they were already done with it.

En als je dit echt niet leuk vindt, kan je natuurlijk altijd eens naar de versie van the Four Tops gaan luisteren natuurlijk, die is ook niet mis!

Verwante Berichten:

Misschien lees je dit ook graag:

13 reacties

    1. Ik dacht het dat jij die versie wel meer zou appreciëren. Mooi nummer wel hè. En toen ik recente foto’s zag van David Johansen, zag ik dat hij een snorretje heeft zoals één van die Four Tops 🙂 (Johansen heeft nog steeds een gemene toot 🙂 )

  1. Lekker hoor! De naam David Johansen zegt me zo niets, maar ik vind deze uitvoering vele malen mooier en interessanter dan die van de Four Tops. Er zit een stuk power in dat ik nu wel even kan gebruiken. Dankjewel! 🙂

    1. Je wil niet weten hoeveel keer ik al naar dit filmpje gekeken heb. Ik vind het zalig. De jonge Johansen, die drummer, de interactie met het publiek… echt de max. Ik kocht eerder een CD waar ook een versie op staat, maar opgenomen in een grote zaal. Deze is echt steengoed, zoals je zegt.

Zeg het eens?