Na 10 kinderboeken, schakel ik over op 10 romans. Veel boeken die ik in mijn tienerjaren graag gelezen heb, en wat boeken die ik later las ook. Ik probeer het zo’n beetje chronologisch aan te pakken, zoals ik het me herinner. Opnieuw speel ik soms vals en heb ik het over een auteur, omdat ik het moeilijk vind één boek te kiezen.
Ik twijfel een beetje, omdat ik dit boek hier al honderdduust keer vermeld heb. Maar als ik het heb over boeken die me bijbleven, hoe kan ik John Irving dan weglaten? Want als er een boek is dat me bijbleef, als er een boek is dat me meesleepte in een compleet andere wereld, als er een boek is dat me aanzette tot het lezen van Engelstalige boeken, als er een boek is dat me aanzette tot het verslinden van zowat het complete oeuvre van John Irving, dan is het The World According to Garp toch wel.
Ik vertelde het wel al hè. Dat ik tranen met tuiten gehuild heb bij dit boek. Dat einde… van alle belangrijke personages wordt beschreven hoe ze na het boek nog verder leven en doodgaan. Tranen met tuiten, echt. Heerlijk.
En ik las er nog zoveel meer, van John Irving. Ik genoot zo van de wereld die hij schiep, van het terugkeren in de tijd, van de levendige personages die hij schiep. Toegegeven, soms waren zijn boeken te lang(dradig), het kon vaak gerust met 100 of 200 of zelfs 300 bladzijden minder. Neemt niet weg dat ik een heel pak boeken van John Irving gekocht en gelezen heb. The Water-Method Man, The Cider House Rules, A Prayer for Owen Meany (waarbij ik altijd aan mijn vriendinneke uit Deinze moet denken), A Son of the Circus, en nog veel meer. Zijn recente boeken heb ik niet gelezen, geen idee eigenlijk of ik dat moet doen.
Maar John Irving kleurde mijn jaren als tiener en jongvolwassene, dat is wel zeker. Ik vind hem nog steeds een boeiende mens, met een eigen mening die hij graag uit.
Ik ben me een beetje te pletter aan het zoeken naar de huidige uitgeverij van Irving, zoektocht die niet echt vlot verloopt. Als ik het goed voorheb, verscheen zijn laatste boek bij Simon & Schuster. In ieder geval: bij interesse in zijn boeken, vind je links op zijn website.
Zal ik eens iets ergs vertellen?Ik heb het gelezen, maar kan me er bijna niets meer van herinneren. Niet bijgebleven dus. In de herkansing dan maar!
Och, ik heb dat bij sommige van zijn andere boeken ook 🙂 Garp vond ik fantastisch, ook de film, en da’s enorm blijven hangen. Ik heb het wel 3 keer gelezen 🙂
Awel ja! Ik heb ook heel veel van hem gelezen, vooral als tiener en prille twintiger. Hij heeft zo zijn herkenbare obsessies (beren, worstelen …) en zijn langdradige momenten (vooral in een zoon van het circus vond ik) maar ik lees ze altijd met plezier. Ik las ze al als jong meisje omdat mijn vader ze in huis had en ik verslond boeken. Maar ik heb ook zijn recentste werken niet meer gelezen, maar dat kan nog altijd natuurlijk…
Ik vind dit heel herkenbaar! En ik begin steeds meer te denken: misschien moet ik toch maar eens zo’n recenter boek proberen lezen 🙂