Met Pipa erbij, is er weer een nieuw viergeslacht in de familie. Ze zijn al niet meer op één hand te tellen, maar ondanks het feit dat ze niet zeldzaam zijn, en dat ik er geen verdienste aan heb ook, ben ik er toch trots op.
Dus togen we een tijdje geleden naar (Oma) (O)ma en Herman om foto’s te maken.
Eerst van het dubbele viergeslacht, en de eerste foto was meteen de mooiste.
Daarna volgden foto’s van het nieuwste viergeslacht. Pipa was niet echt gelukkig.
Da’s al ietske beter. Oma kijkt tevreden.
Wukzehsdje?
Oooooh maar Pipa toch!
Redelijk geslaagde poging maar hier staat Pipa nauwelijks op.
We slagen er ook erg goed in allemaal een andere richting uit te kijken.
Allemaal een andere richting uitkijken, hè?
Voor de annalen nog een foto van het vorige viergeslacht in 2017:
En nog eentje van het viergeslacht dáárvoor in 1994:
Recentste foto’s gemaakt door Herman.
Leuk. In mijn familie zijn er geen viergeslachten denk ik…beetje teveel nakomerkes of toch moeder worden op ietsje oudere leeftijd.
In onze familie wordt er toch wel vaak vroeg aan begonnen. Dat helpt inderdaad.
Haha, grappige reeks om tot een goede foto te komen 🙂
Hier ook geen viergeslachten te vinden; wel straf dat dat bij jullie zo vaak voorkomt!
Er waren 3 zussen, elke zus heeft een dochter, en die dochter heeft minstens één dochter. Ik had ook een theorie dat we allemaal hetzelfde deden (behalve de uitzondering die de regel bevestigt): we hebben allemaal eerst een dochter, en dan een zoon. Maar mijn dochter heeft die theorie (de uitzondering die de regel bevestigt was nog verdedigbaar) aan diggelen geslagen met haar twee dochters 🙂 (waar ik overigens erg blij mee ben hoor, dochters rule).