Een doorsnee jaar kon je het niet echt noemen, 2018.
Ik bekwam van mijn behandeling, ik werd stilletjes aan weer een beetje mens. Ik ging weer fietsen, we gingen op reis.
Vzw Farmaka was niet meer, en werk heb ik dus niet meer. De zoektocht naar iets nieuws is begonnen.
En tussendoor werden Meneertje Mertens en ik grootouders van een prachtig nieuw kleinkindje, onze lieve Pipa. We verwachtten haar in november, maar de dingen verliepen anders dan verwacht, en ze kwam twee maanden vroeger ter wereld. Maar wat is dat kind een vechtertje, en wat heeft ze alles goed doorstaan. Het “eind goed al goed” gevoel overweegt, hoewel er natuurlijk nog een lange weg te gaan is.
Mijn blog weerspiegelt uiteraard niet mijn volledige leven, en er gebeurden nog andere, pijnlijke dingen waar ik het hier niet over gehad heb. En waar ik het verder niet over ga hebben.
In ieder geval, we hopen dat 2019 ons wat rustiger vaarwater mag bieden.
En we wensen jullie heel fijne feestdagen, en voor het nieuwe jaar alle goeds, veel geluk, een goede gezondheid (het allerbelangrijkste, toch) en ook een beetje van dat rustig vaarwater.
Het allerbeste voor volgend jaar
Voor jou ook P.!
Ik wens je een mooi nieuw jaar met gezonde (klein)kinderen, nieuw werk en veel mooie fietstochten 🙂
Dankjewel! 🙂 (ik heb vandaag op mijn gewone fiets gefietst en ik vond het pokkelastig, zo in de kou)