Het is ondertussen meer dan 25 jaar geleden dat ik in deze buurt kwam wonen. Deze buurt zijnde Gent Heirnis, Sint-Amandsberg, niet ver van de Dampoort. En er werd hier en daar met de wenkbrauwen gefronst. Gaan jullie daar een huis kopen? In die buurt? Zou je dat wel doen? Zo’n achtergestelde buurt?
Maar ja, we deden het, en we woonden hier graag. Alles was hier dicht in de buurt: een paar supermarkten, een kruidenier, een bakker, een slager, de post, de dokterspraktijk, de bank… noem maar op. En ja, het was niet de meest florissante buurt, maar ik kende het hier een beetje en wist dat het OK was.
En met de tijd zag je hier meer jonge gezinnen arriveren. En begon de boel een beetje opgeknapt te geraken. Hier werd een huis gerenoveerd, daar werd een gevel geschilderd, er kwamen nieuwe voetpaden… en er is hier nog steeds een mix van oude Gentenaars, jonge gezinnen en mensen met een migratie-achtergrond.
Ik fietste de afgelopen week een paar keer richting centrum, via de Dampoort en de Schipperskaai en de Batavia-brug.
Die twee laatsten bestonden nog niet toen ik hier kwam wonen. De Dampoort was een beetje synoniem met “the dark beast”, iets waar je over moest als je richting stad moest, gevaarlijk, vuil en verlopen.
Wat is daar verandering in gekomen. De Dampoort is nog steeds gevaarlijk, maar minder dan vroeger. Minder verlopen dan vroeger ook, met de fly-over die weg is, huizen die afgebroken zijn, en de Quantum-building.
De Kleindokkaai wordt binnenkort ook iets moois, er is de voormelde Schipperskaai waar het ook heerlijk wandelen en fietsen is, en de Batavia-brug. Wat een oneindig groot verschil met vroeger.
En dan is er nog een onderdoorgang onder de sporen in de maak, en echt, dat is iets waar ik al 25 jaar op zit te wachten. En dat zit eraan te komen! Dan kan je van bij ons naar het centrum zonder dat je de Dampoort rond moet. Wat een zaligheid. Volgend voorjaar is het zover!
En akkoord, er moet nog veel verbeteren. We zwijgen zedig over Dampoort station, dat al zolang ik het weet, wacht op een make-over. Maar die make-over kan maar starten als de werken aan Gent-Sint-Pieters gedaan zijn. En wanneer die ooit gedaan gaan zijn? Niemand weet het. (nee, ook god weet het niet).
De bijbehorende grondige aanpak van de hele rotonde wacht ook op het eind van de werken aan Gent-Sint-Pieters, dus we houden beter onze adem niet in. Gelukkig zijn er al wat kleinere ingrepen die de Dampoort een beetje veiliger gemaakt hebben. Binnenkort volgt hierover nog een fietsvraagje, trouwens.
En ja, de Dendermondsesteenweg is nog steeds een vuile beeste met een eigen verkeersreglement en zeer weinig aanwezigheid van blauwe uniformen. Tja.
Niets is perfect, natuurlijk, en er is nog zeer veel ruimte voor kritiek en verbetering. Maar wie durft te zeggen dat er in Gent niet veel gebeurt, die vergeet duidelijk hoe het vroeger was. Gent was vroeger een grijze en grauwe stad, en is nu bruisend en levendig. Deze côté van Gent, niet bepaald de meest makkelijke, wordt ook minder deprimerend. Ik had nooit verwacht dat hier zo’n vernieuwing zou plaatsvinden. Wat niet vergeten mag worden, is de mobiliteit hier, want met de uitbreiding van de wijken gaat er nog meer verkeer komen, maar ik heb het gevoel dat het allemaal goed komt.
En ja, het is dubbel. Na meer dan 25 jaar heb ik het toch een beetje gehad met de stad, mis ik de verre einders en mooie zonsop- en ondergangen, heb ik last van het eeuwige lawaai, ben ik sommige buurtbewoners meer dan moegezien, vind ik dat er veel nuttige zaken verdwenen zijn, en denk ik na over verhuizen. Maar het neemt niet weg dat ik blij ben met wat in de wijde omgeving allemaal beweegt!
Serieus? Drastisch! Ben benieuwd wat het zal worden alleszins.
De stad heeft zeker voor- en nadelen. Maar ik kan me niet voorstellen het te moeten missen. Na een dag met die eindeloze einders zou ik al rusteloos worden vrees ik. Maar als je er stress van krijgt en het beu bent is het anders natuurlijk.
Het zotte is eigenlijk dat ik me dit vroeger nooit had kunnen voorstellen. Ik beschouwde mezelf ook als die stadsmens die dit nooit zou kunnen missen. Maar nu heb ik het ermee gehad. Misschien moet ik het uitzitten en betert het weer. We zullen zien, de komende maanden zullen uitwijzen wat het wordt 🙂
Zeg nooit nooit, I know. Ben vooral benieuwd waarheen je zou trekken. De rand? Echt de rustige buiten? Is dat doenbaar zonder rijbewijs trouwens? Dat is voor mij een van de vele voordelen van de stad. In een buitengemeente met pover openbaar vervoer zou ik niet kunnen wonen.
Dat zijn inderdaad de vraagstukken die zich zullen stellen. Het feit dat ik geen rijbewijs heb (zeg nooit nooit geldt hier niet, het zit er niet meer in), speelt uiteraard ook een belangrijke rol.