Vaste rubriek op donderdag: favoriete albums. Ik ben altijd een platenkoper geweest, al van jongs af aan. Veel mensen vinden dat er op een album één goed nummer staat en dat de rest vulling is, maar daar ben ik het ab-so-luut niet mee eens. Meestal is het bij mij omgekeerd: een goed album bestaat uit allemaal nummers die ik graag hoor, behalve eentje of twee die ik minder/niet goed vind. In ieder geval, er is zoveel goeie muziek!
Vandaag: The Ideal Crash van dEUS.
We gaan Belgisch vandaag. Opeens moest ik aan dEUS denken in het kader van mijn favoriete albums-rubriekje, en meteen wist ik waarmee ik opnieuw kon opstarten. Met dEUS, begot, dat ik daar nog niet eerder aan gedacht had.
Worst Case Scenario vond ik een album met een paar ferme uitschieters (Suds & Soda, Via, Hotel Lounge) maar als geheel vond ik het nog niet zo denderend. In a Bar, Under the Sea was een enorme stap in de goede richting, maar The Ideal Crash blijft toch echt mijn favoriete dEUS album. Wat staan hier fantastische nummers op.
Zoals Instant Street, bijvoorbeeld. Met die fantastisch lawaaierige outro die ik elke keer opnieuw wil horen (vree wijs filmke ook).
Of met mooie, zachte nummers als Sister Dew
of The Magic Hour (een schone live versie hier, zonder dank)
dEUS heeft zich op dit album zeker meer geconformeerd naar de norm, maar ze blijven toch wel lekker afwijkend bij momenten. Niet moeilijk, maar anders, zeker naar het einde van het album toe, maar mooi blijft het steeds. Een coherent album dat ook nu, bijna 20 jaar na datum, nog steeds goed klinkt.
Ik ben nog het meest van van In a bar under the sea. Gek trouwens, dEUS, ben jarenlang megafan geweest en nu luister ik er eigenlijk nooit nog naar. Vreemd toch…
In a Bar, Under the Sea was wel het album waarmee ze me omver kregen, die van dEUS. Maar The Ideal Crash vind ik nu beter. Ik luister er nog wel eens graag naar 🙂