Toen ik een jaar of 10 was, denk ik, 11 misschien (we spreken dus eind jaren 70, voor alle duidelijkheid), waren letterbakken in de mode. Ik heb toen de oren van mijn ma haar hoofd gezaagd om er zo eentje te krijgen. Het heeft wat moeite gekost, en ik kreeg mijn zin. Wat was ik daar blij mee. Maar dan had ik natuurlijk een letterbak, leeg. En die moest gevuld worden.
Iedereen bracht in die periode van die kleine prutskes mee voor mij.
Er was een voorraadje aan very seventies flesjes met pareltjes, zand, zeer mini mini teerlingskes…(dat zand, schoon dat ik dat vond, dat wilt ge niet geloven).
Mijn oudste zus Christine schoot de hoofdvogel, zij bracht eens een hele hoop dingen tegelijk mee, die ik erg mooi vond. Zoals deze kipjes.
Of dit eendje vers uit het ei.
Toen zij en Luc trouwden, gingen ze op huwelijksreis naar Venetië, en vandaar brachten ze deze zalige varkentjes mee uit Venetiaans glas.
Er is ook een heel, héél klein vogeltje.
En deze übercute bobby, echt uit Londen.
Er staat ook een doosje stekskes in uit Spanje.
De letterbak raakte een beetje uit mijn belangstelling, maar reisde mee met mij, met alles erin. Naar Mariakerke, en naar Sint-Amandsberg. Hier reisde hij rond in huis. Hij stond een tijdje op Janna haar kamer. En de laatste jaren resideerde hij op een rekje boven de radiator in onze slaapkamer.
Tot ik onlangs een letterbak zag passeren op Pinterest. Met een heel leuk idee. Ow yeah! Toen verhuisde de letterbak (met een centimeter stof) naar beneden, en nam ik hem onderhanden. En zocht ik spulletjes voor erin. Wat dat werd: zien jullie over een paar dagen. Alhier op mijn blog.