Nadat ik me de afgelopen maanden beziggehouden heb met kleertjes om ons klein koukleumpje Lili warm te houden, kreeg ik ineens de kolder in de kop en moest en zou ik zomerjurkjes maken voor het kind.
Mijn oog was namelijk gevallen op twee stofjes die ik in de uitverkooprekken van de Modecoupon vond, aan maximum 5 euro de meter. Erg mooie, subtiele, romantische katoentjes. Zo van die stofjes waartoe ik me gigantisch aangetrokken voel, maar waarvan ik eigenlijk niet weet wat ik ermee moet maken. Want zelf sta ik er niet mee. En ik draag liefst kleren in (katoen)jersey.
Ik wilde één van de stofjes gebruiken voor de binnenkant van een toiletzak voor mij, toen me opeens inviel wat een mooi, romantisch, schattig zomerjurkje ik ervan zou kunnen maken voor Lili. En van dat andere ook! Aaaaaaaaah! Plan!
Overlegd met Janna, die wat patroontjes uitkoos op mijn Pinterest. Het droomfabriek kleedje ga ik later nog wel eens maken met een ander stofje (dat ik niet in huis heb, oeps), maar het Grace-jurkje van Emma&Mona dat ze uitkoos, is perfect voor deze stofjes.
Het lijfje moest wel weer gevoerd worden, in “dun katoen”. Crap. Ik heb dat niet. Maar goh, laat ons eens kijken, bij de stofjes die ik van Andere Oma Nadine kreeg zaten toch wel fijne katoentjes… en uiteindelijk vond ik een wit stofje met bolletjes waar ik helemaal blij van werd. Mijn schandaleus grote voorraad stoffen ga ik nooit opgenaaid krijgen, maar het is toch wel zalig om voor de zoveelste zotte inval het geschikte stofje te vinden zonder naar de winkel te moeten rennen.
Ik nam maat 86 omdat Lili toch meer dan een jaar zal zijn tegen dat ze dit jurkje kan dragen, want het is een echt vollezomerjurkje.
Ik had vreselijk veel zin in het maken van dit jurkje, en dikwijls is dat een recipe for disaster, maar deze keer ging het goed, lukte alles wat ik deed en stond ik op een bepaald moment in mijn eentje aan mijn tafel te grinniken om de schattigheidsfactor van mijn maaksel. Zie je het kind al, op wiebelige beentjes, met haar grote ogen, kuiltjes in haar wangen, de zon op haar goudblonde haartjes en dan in dit romantische jurkje? Ik alvast wel, ik ga me moeten inhouden om ze niet met huid en haar op te eten!
Het kleedje sluit achteraan met een rijtje knopen (ook al van Andere Oma Nadine). In katoen is er namelijk geen knoopsgatenhel en ga ik voor knoopjes. Lukte zonder ruzie met mijn naaimachine, behalve toen deze laatste besloot om bij het voorlaatste knoopsgat de stof op te eten.
Knoopjes achteraan voegen alleen maar extra schattigheid toe!
Zeer content van het eindresultaat, maar ik ben toch een beetje bang dat het wat te breed gaat zijn. Het kind mag dan al groeien als kool, ’t is een fijn wurmpje en dat zal ze wel blijven. Voor de volgende versie proberen we eens een maat 80 uit voor de breedte van het lijfje, maar voor de lengte houden we maat 86 aan.
Voornemen dat ik prompt vergat bij het maken van die volgende versie, het is dus een maatje 80 geworden (en ik denk dat ik, euh, kieken, er een labeltje met maat 86 in genaaid heb, voor het gemak en zo). Verder niks over op te merken, zelfde patroontje, zelfde voeringsstofje, en op dezelfde probleemloze manier in elkaar gestoken.
Voorkant
Achterkant
Voering
En, euh, jullie hebben het wellicht al lang gezien, maar ik zag het pas toen het kleedje volledig af was. Het motiefje op de stof? Geen romantische bloemetjes, maar dolfijntjes!
Hoi Anne, ik wordt vrolijk van het lezen van dit avontuur. Ben blij te zien dat het goed gaat, en prinsesje Lily zal superschattig zijn. Woehoeoeoe! Dol-fijn! (op je foto’s was detail van die dolfijntjes echt niet zichtbaar, ons niet overschatten hé)
Hihi, ok dan 🙂
Blij dat je er vrolijk van wordt!
Hm, die leuke jurkjes herinneren mij aan de tijd dat ik naaide voor de twee dochters. Dat plezante gevoel als je het afgewerkte stuk aan een kapstokje kunt hangen! Later was het een “kapstok”!
Ja hè, zo’n afgewerkt stuk aan een kapstok(je) kunnen hangen, geeft zo’n goed gevoel 🙂
En als ik dat allemaal lees en zie, heb ik spijt dat mijn grote dochter van 16 jaar niet meer in de jurkjes kan… 😉
Voor sommige dingen is het echt jammer dat ze groot worden hè Bénédicte 🙂