Op het Stoffenspektakel kocht ik 2 meter gebreide bordeaux stof. Niet goedkoop, maar zeker ook niet overdreven duur.
En het was zowat de ellendigste stof waar ik ooit mee genaaid heb. Geraakte niet door mijn machine, ook niet met de bovenstransportvoet. Trekken en duwen was de boodschap, en op tijd ook de nodige frustratie en ergernis. Genoeg frustratie en ergernis om te denken dat ik nooit nog stof ga kopen op het Stoffenspektakel.
Had ik dan nog genoeg voor 2 stuks kledij uit die stof ook.
Ik maakte een tweede versie van de Burda 7183 cardigan, maar ik was er absoluut niet gelukkig mee. De boordjes wilden absoluut niet mee, en daar kwam ik pas achter toen het al ruimschoots te laat was. Ik heb ze op hun plaats gekregen, maar mooi vind ik het niet.
Knoopsgaten, daar durfde ik al helemaal niet aan te beginnen. Ik heb er nog over gedacht om er kamsnaps in te steken, maar op het eind was ik zo gedesillusioneerd over het resultaat, dat er helemaal geen sluiting in komt. We zullen wel zien of het draagbaar is. Want helemaal lekker zit ie ook niet.
Het tweede kledingstuk uit deze stof is een shirt zonder mouwen. Hiervoor gebruikte ik hetzelfde cardigan patroon, waarbij ik het voorpand aanpaste. Op zich is het aanpassen van het patroon goed gelukt, maar tevreden van het shirt ben ik helemaal niet. Lies vindt het shirt gelukkig wel mooi, en draagt het ondertussen al 🙂
Collier: van deBATjes.
Ja, jammer is dat. Ik heb het ook weleens dat ik iets maak en dat het dan toch niet bevalt. Dat is dan zo jammer van de tijd die je erin hebt gestoken…
Maar, de positieve kant: ik had het vestje begin deze week aan, en een collega vond het supermooi. Dus ik zal er wel vrede mee vinden 🙂