Een tijd geleden kocht ik bij Stoffen Verkempinck paarse en zwarte punta di roma voor een mooi prijsje. Ik zou nog wel zien wat ik er mee zou doen.
De stofjes bleven een beetje in mijn schuif liggen, tot ik op Craftsy de Four Seasons Knit Dress Kit zag. Ja! Dat was het! Paarse punta di roma, een mooi vallend kleedje met een opvallende rug. Ik bestelde het patroon bij naaipatronen.nl en ging vrolijk en enthousiast aan de slag. Ik koos versie B, de eenvoudigste versie zonder gespen. Voor de probeerversie (want ik wilde wel een mooi kleedje!) gebruikte ik de paarse stof, voor een tweede versie de zwarte stof.
De werkbeschrijving omvat eigenlijk een volledig dubbele werkwijze: eerst drieg je zo goed als alles met een naadwaarde van 1 inch (ongeveer 2,5 cm). Mijn enthousiasme ebde al snel weg: jeetje wat was dat ding te groot. Nu ja, hoera voor het driegen en geen probleem om alles een stuk kleiner te maken. Het is al een maand of meer geleden dat ik dit maakte, maar als ik me goed herinner heb ik alles 3 maten verkleind. 3 maten! Yeah right, amazing fit, my ass!
Tweede punt waarop ik gefoeterd heb: eigenlijk is de punta di roma nogal dik voor dit jurkje. Vooral voor het achterpand: dat wordt volledig gedubbeld, dus dat werd erg dik. De sluiting bovenaan met knoop en lusje heb ik al heel snel weggelaten, dat zou een pressionneke worden.
Volgende punt waarop ik gevloekt heb: de rits. Daar moest begot een rits in. Rekkende stof en niet rekkende rits: slechte combinatie, bij mij toch Ik kreeg de rits er niet netjes in. Uiteindelijk heb ik ze gewoon weggelaten en de twee achterpanden aan elkaar genaaid. Het jurkje is toch in rekstof, en ik raak er makkelijk in en uit zonder rits. Dag rits!
Vierde punt waarop ik echt keihard gevloekt heb: het onderste, horizontale deel van de open rug. Ik had alles al 3 maten verkleind, en toch bleef het daar “bloezen”, openstaan. Achterpanden elk met 2 cm versmald, en opnieuw in elkaar gestoken. Resultaat: beter, maar nog niet echt goed. En toen was het genoeg. Want toen moest ik nog aan de definitieve versie beginnen.
Die ging een stuk vlotter, want ondertussen wist ik al dat het kleed 3 maten kleiner moest, het driegen kon ik overslaan, een knoop moest er niet aan, een rits moest er niet in. Het achterpand versmalde ik nog meer, ik dacht dat dat dan wel goed zou zijn.
Verkeerd gedacht: het open rugdeel bleef nog steeds gapen. Maar eerlijk gezegd: I’d had enough, en dat moest het dan maar zijn. Weken ben ik eraan bezig geweest, en niet bepaald tot mijn grote tevredenheid. Dat volstond wel, dacht ik.
Maar verkeerd gedacht: de ondingen wilden ook niet op de foto. Elke fout die in het kleed zit, werd nog eens goed benadrukt. Elke bobbel, elke foute vouw… ack. En het paars wilde ook al niet op de foto zoals het was.
Frustratie alom dus, en dus heb ik maar gewacht op de les Photoshop/Lightroom die Janna me ging geven.
Waarna ik de foto’s bewerkte, en ik nog enigszins tevreden was. Ik heb het paarse kleed ondertussen eens gedragen, en het valt best wel mee, eigenlijk, als het kleed der vergetelheid valt over het geploeter en de fouten. Want die punta di roma, dat is echt wel een mooie stof die mooi valt!
Bijpassende paarse collier: deBATjes, huisgemaakt en betaalbaar op Etsy!