Het was eerder migraine voor gevorderde gevorderden die me onthield van het naaien voor gevorderde beginners. Dat, en het feit dat ik ondertussen aan die twee kleedjes bezig ben. Die wel in de afwerkingsfase beland zijn. De 2 dames mogen passen, en dan is het nog een kwestie van zomen en knoopjes en beleg vastzetten.
Maar goed. Eigenlijk was ik het wel een beetje beu. Ik wilde iets áfs in mijn handen hebben. Dus haalde ik een stuk tricot uit mijn schuif, voor mijn verjaardag gekregen van mijn schoonmoeder (ja, ik laat de dingen altijd wat acclimatiseren in mijn schuif, zo wennen ze alvast al een beetje aan ons huis en zo, ahum), uit de seizoenswinkel (ja zo heet dat blijkbaar) Puurcent.
Ik haalde een ander rokje uit mijn kast, legde dat op de stof, tekende met wat centimeters extra, en kon zo aan de slag.
Het foto’s maken achteraf was een taaiere klus dan het rokje maken. Een taaiere klus zelfs dan mijn nieuwe machine inrijgen! Ik heb echt geen mooie foto’s van dit rokje. Eén foto die doenbaar is. En voor de rest, wel, vind ik, mooie detailfoto’s. Dus daarmee zal je het moeten doen.
De rekker stikte ik vast met mijn nieuwe machine, zo kan die niet gaan zitten draaien in die tunnel. Hoera! En de zoom stikte ik ook met mijn nieuwe machine.
Mooi toch? Echt?
