Gisteren las ik op Facebook bij een kennis dat een onverlaat de lichten van de fiets van haar 7-jarig dochtertje geknipt had. En dan denk je, god jongens toch, waar gaat dit naartoe, stelen van een fiets van een kind, een kind in onveiligheid brengen… zijn er eigenlijk nog eerlijke mensen op de wereld?
Dan vertel ik u maar eens een sprookje.
Er was eens een jongen, die thuiskwam van een avondje uit bij vrienden. Toen hij van zijn auto naar huis stapte, zag hij een fiets midden op het voetpad. Raar. Bij de fiets gekomen, zag hij het sleuteltje zitten. Oei, die fiets staat zomaar los op het voetpad? Hm.
De jongen liep terug naar zijn wagen, zocht een papiertje en stylo, en schreef een briefje: “Uw fiets was niet op slot!!”. Zette er zijn naam en huisnummer bij, deed de fiets op slot en dropte de sleutel met het briefje in de brievenbus van het huis waar de fiets voor stond.
Thuisgekomen, begon hij te twijfelen. Stel nu eens dat die fiets voor een ander huis stond dan dat van de eigenaar? En dat die dan zijn sleuteltje niet meer vindt? Veel zin had hij niet om nog iets te doen, maar hij wist dat, als hij zo in zijn bed kroop, hij er toch aan zou blijven denken. Dus schreef hij nog een briefje: “Uw fiets was niet op slot. Sleutel zit in de brievenbus van huisnummer xx”, trok zijn schoenen weer aan, en ging dat briefje aan de fiets hangen. Waarna hij met een gerust hart kon gaan slapen.
Een paar dagen later zat een briefje en een Waar is Wally-kaartje in de jongen zijn bus. Dat hij een engel was! En dat hij een feestje verdiende zoals Wally op het kaartje! En daar was hij heel blij mee. Een goede daad verrichten kan deugd doen.
En daarmee is de vraag beantwoord: ja, er zijn nog eerlijke mensen op de wereld.