Ja, het is hier weer stil de laatste tijd. En daar is een reden voor.
Jarenlang heb ik gewerkt in een schema van 25u/week, met een volledige woensdag en vrijdagnamiddag thuis.
Een paar maanden geleden kwam de vraag of ik het niet zou zien zitten 28u/week te werken. En ja, ik zag dat zitten. Financieel is dat best welkom, en ook qua werk is het geen luxe, mijn werkweek zit zwaar volgepropt met de personeelsadministratie en boekhouding voor een vzw met 25 bedienden en nog een hoopje zelfstandigen erbij. Zeker ook in het besef dat het personeelsbestand nog uitbreidt, en er nog wat zaken gaan veranderen die behoorlijk wat werk met zich mee zullen brengen.
Dus: vanaf september werk ik 28u/week, volledige dagen (iets korter dan een standaard werkdag maar daar neuten we niet over) van maandag tot en met donderdag, en vrijdag vrij.
En, wat dacht je, de aanpassing gaat niet echt soepel. De eerste week was zwaar, en iedere week wen ik er wat meer aan, maar het is toch echt wel iets anders, 4 volle dagen na elkaar werken. Het menu moet aangepast, want als ik na een volledige werkdag thuiskom, heb ik geen zin meer in ingewikkelde kooktoestanden. En ik heb nu elke week een lang weekend, maar dat valt ook een beetje tegen: die 3 dagen weekend vliegen iedere keer voorbij, ik knipper eens met mijn ogen en ’t is gedaan, heb ik zo de indruk.
Maar kom, genoeg gezaagd, het zal na verloop van tijd wel wennen, en dan zal het lijken alsof ik nooit iets anders gedaan heb. Maar voorlopig sneuvelen er toch een paar minder belangrijke activiteiten, zoals regelmatig bloggen.