Het is ondertussen al bijna twee weken geleden, maar ik ben nog steeds trots.
Al onze kinders zijn geslaagd, en dat maakt me zo blij. Zo blij dat ik nog af en toe een scheutje door mijn lijf voel gaan.
Na een aantal heel zware weken, vijf om precies te zijn, zijn we ervan af. Voor een tijdje. Een vakantie zonder zorgen, want er zijn geen herexamens.
Vooral Janna was in alle staten, want zij had het helemaal niet verwacht, dat ze er zo door zou zijn zonder meer. Zonder herexamens. Zonder vakken mee te nemen naar volgend jaar. Helemaal geslaagd. We hadden het wel verwacht, én gehoopt, maar durfden dat niet al te luid zeggen, want je weet maar nooit natuurlijk. Maar ze heeft zo keihard gewerkt, het zou erg geweest zijn moest het niet gelukt zijn. Dus voerden we een heel gelukkig kind en haar lief naar het station van Leuven voor een welverdiend dagje Werchter.
En de rest? Ook goed. Milan naar het 5e middelbaar met heel mooie cijfers (als 91% niet mooi is, dan weet ik het ook niet meer). Zijn leerkracht vertelde op het oudercontact dat hij een applausje gekregen had op de deliberaties. Haha. Lies naar het tweede middelbaar, ze heeft heel hard gewerkt (naar het voorbeeld van Janna), nog wat harder werken in het schooljaar en dan zijn we helemaal content. En Jens mag ook naar het tweede middelbaar.
Wij blij dus.
met recht en rede!