Ik kijk weer. Ondanks alles. Ik blijf de wielersport graag zien. Ondanks alles. Ik las vandaag een interview met Michel Wuyts in de krant, waarin ik me heel erg kan vinden. Ach ja… velen begrijpen zo al niet wat ik eraan vind, en met alle dopingaffaires lijk ik wel helemaal idioot. Maar het blijft aantrekken, het blijft een deel van mezelf. Dus kijk ik weer…
Precies zoals ik het vandaag omschreven heb. Net zoals vorig jaar, ik vond het leuk, terwijl iedereen zogenaamd af ging haken omdat er een aantal doping gevallen waren.
De Tour de France is een van de mooiste sport evenementen op de wereld. Daar kijk ik graag naar, en daar geniet ik ook graag van.
Wat hebben al die vrouwen toch met geschoren ventenbenen?
Maak daar gewoon die afgetrainde mannenlijven van 🙂
Ach, wat wil je, het zit me gewoon in de genen. Niets aan te doen, ik blijf het mooi vinden!
Ik zie het ook graag. Misschien ook omdat het zoveel aan mijn grootouders doet denken met wie ik voor het eerst de Tour zag.
Opa keek voor de sport en oma voor de landschappen 😀
Ja, de obligate verdeling 😀
Bij mijn grootouders zag ik ook veel sport, vooral wielrennen, tennis ook (Borg en MacEnroe in de huiskamer bij meme en pepe), en ook voetbal. En zwijgen, zodat pepe de commentaar goed kon horen 🙂
ondanks de jaarlijks terugkerende epo-verhalen blijft de Tour magie. En magie trekt publiek aan. Ook ik ben er één van.