Satur9Vroeger dacht ik altijd dat ik het erg zou missen, de baby-, peuter- en kleutertijd van mijn kinderen. Maar dat valt behoorlijk mee. Alle leuke dingen van toen worden vervangen door andere leuke dingen. En wat ik enorm waardeer aan mijn opgroeiend gespuis, is hun groeiende zelfstandigheid.
Vandaag is het mijn beurt om te verjaren, en gisteren had Janna al lopen polsen om hoe laat ik opsta (vroeg) en of ik soms ook nog vroeger opsta. Niet, jamais, het is al vroeg genoeg.
Vanmorgen hoorde ik haar om 5u naar beneden sluipen, en een tiental minuutjes later weer naar boven sluipen. En toen ik opstond, stond de tafel gedekt klaar, met een briefje en een cadeautje op mijn bord. En dat vind ik dus schitterend. Dat mijn tienertje de moeite neemt om haar wekker op 5u te zetten, en zich uit haar bed hijst om de tafel te dekken voor mijn verjaardag. Da’s zo één van die heerlijke dingen aan groter wordende kinderen.
