Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. De laatste tijd ook vaker foto’s met de Nikon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
Zaterdag werk ik eindelijk jurkje nummer twee voor Alice af. Op de valreep, niet door uitstelgedrag deze keer, maar door gebrek aan tijd/energie. Maar het is gelukt. Zelfde patroontje als altijd, verschillende stofjes.
Zondag is het verjaardagsfeestje van Alice, en ze heeft één van de jurkjes al snel aan.
Megacute, toch?
(de twee bovenstaande foto’s zijn gemaakt door Sara)
Maandag lukt het eindelijk nog eens om met de camper op zwier te gaan. Dat was lang geleden (en eerlijk, af en toe twijfelden we of het ooit nog zo lukken, zo erg was de afgelopen maand). We rijden naar Lessines, vlak over de taalgrens in Henegouwen. We wilden er wat wandelen en zo, maar uiteindelijk blijkt dat we meer nood hebben aan complete rust, en doen we er geen klop. Vanaf dag twee is het weer ook niet echt bemoedigend. Maar we komen terug, want ik wil daar dus écht eens wandelen, in Lessines aan de Dendre.
Het is een beetje een nog onafgewerkte camperplaats tussen de huizen en oude fabrieksgebouwen. Maar wel superstil ’s nachts en zo hebben we het graag. Staan we er de laatste nacht alleen? Dat zou zomaar eens kunnen. De dag van ons vertrek schijnt de zon, maar het is gruwelijk koud.
Terug naar huis, wat boodschappen doen, en kerstavond vieren met Lies. Zij heeft vol-au-vent gemaakt, wij zorgen voor de kroketjes en een dessertje. Dat het lekker is.
Vrijdagochtend, mooie ochtend.
Afspraak op de groepspraktijk om de draadjes uit de rug van Meneertje Mertens te halen. Terwijl we nog wat wachten in de auto (we zijn, als naar goede gewoonte, te vroeg), zie ik het mooie licht op Campo Santo.
Ik ga nog eventjes op het kerkhof rondlopen. Levert altijd mooie plaatjes op.
Dat korte moment in de winter dat het gouden uur al heel vroeg begint.
Heb jij dat ook, zo’n favoriete plek waar je eens gaat rondlopen als je te vroeg bent voor een afspraak? Of misschien vind je mijn fascinatie voor begraafplaatsen maar vreemd, dat kan ook.
Mijn zoon woont in Bever, vlak bij Lessines en werkt in Lessines. Ik ken de omgeving, heel mooi en heel rustig. Wij fietsen er graag.
Wat een schattig kleedje voor die kleine spruit💚.
Dat jurkje is echt schattig en ze staat al. Wat gaat de tijd toch hard.
Fijn dat meneertje Mertens verlost is van het naaiwerk van de chirurg.
Ik duim dat jullie spoedig weer en route kunnen met jullie mobilhome.
Ken je het fenomeen (groep) WOMO? Welkom Op Mijn Oprit.
Een groep Vlaamse en Nederlandse camper liefhebbers die hun oprit gratis ter beschikking stellen voor bezoekers. Maximaal 2 dagen. Maximaal 2 campers. Er zijn GEEN voorzieningen, enkel een gratis overnachtingsplaats en een ‘babbel’ met de oprit-eigenaar.
Mijn zus en haar man maken er gebruik van met hun camper en verwelkomen met enige regelmaat ‘overnachters’.
Anne en Nic: WOMO!
Mijn oprit is een rustig woonerf met een plaats naast mijn huis.
Kapelletjes en kerkhoven, I love them! Niks mis met de fascinatie, dus.
Blij dat jullie weer op stap kunnen. 2026 mag met minder miserie, Meneertje Mertens. Tja, Anne alitereert niet zo mooi, maar wens ik wel hetzelfde toe.
Dat jurkje is héél schattig! Echt mooi gemaakt.
Ja, een kerkhof bezoeken wij bijna altijd als we ergens op reis zijn. Het zegt ook veel over de mensen, de cultuur, de rituelen van de streek. En het is er zo heerlijk rustig.
Beeldige jurkjes!
En mooie kerkhoven. Dat is in ons dorp en omgeving wel anders, alleen in de oude kerkhoven zien we nog mooie grafstenen en zerken.
Mooie foto’s van dat kerkhof. Ik houd er ook van om op oude begraafplaatsen rond te struinen.
Begraafplaatsen zijn altijd een oase van rust in een stad, daar zijn vogels te horen en misschien hier en daar en eekhoorntje te zien. Dus niet vreemd hoor dat je er graag wandelt.