Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. De laatste tijd ook vaker foto’s met de Nikon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
Dus. Meneertje Mertens was opgenomen in het ziekenhuis, ik verblijf ondertussen bij de familie Fotoschuur om de dingen wat makkelijker te maken. ’s Ochtends zwaai ik juffertje ballet uit. Het staat haar, niet?
Terug in het ziekenhuis. Uitzicht van de dag. Zelfde gebouw als eerste opname in september, verdieping lager en andere kant.
De kerstversiering is hier al present. Ik hoor er een discussie over (“ik weet dat jij vindt: niet voor sinterklaas, maar deal with it”), maar zelf vind ik de lichtjes wel fijn.
Op zondag is er een verandering van afdeling: we worden naar straat 47 gebracht. Twee verdiepingen lager. Het uitzicht.
Bij zonsondergang zie ik mooi licht op de gevels.
Door de breedbeeldlens van mijn telefoon is er veel vervorming, waarvoor excuus, maar het licht is toch mooi (kijk ook naar het torentje van de kapel).
Maandagochtend zien de kinderen een streep roze aan de horizon, tegen dat het tijd is om naar school te vertrekken, is het prachtig buiten. Ik loop ook even de tuin in.
Ik heb een afspraak bij de huisarts, de babbel met hem doet deugd. De vaccinatie ietske minder. De praktijk is rechtover de Campo Santo begraafplaats, wat misschien wat van galgenhumor heeft, maar ik vind het vooral leuk dat ik af en toe de tijd heb om een wandeling te maken over dit prachtige kerkhof.
Ik ga met de bus verder naar het ziekenhuis. Een wandelingetje vanaf de Korenmarkt, waar de wintermarkt opgebouwd wordt.
Ik denk nog een stukje met de tram te doen maar die komt maar niet af en dit bord helpt ook al niet veel.
Nog een fotootje van het Gravensteen en hop verder naar het Sint-Lucas.
Op de nieuwe afdeling geen kerstversiering, wel sintversiering. Leuk, maar ik mis de lichtjes wel.
Na mijn foto van het Gravensteen vind ik het wel grappig dit hier aan de muur te zien hangen tegenover de kamer van Meneertje Mertens.
’s Avonds ga ik naar huis, en blijf dinsdag ook thuis. Een dag geen ziekenhuis, zelfzorg is ook belangrijk. Woensdag keer ik terug naar Gent, naar het ziekenhuis en daarna naar de familie Fotoschuur.
Nee, daar ligt geen baby in de zetel, dat is een levensgrote hond met een babypakje aan. Don’t ask.
Donderdag: opnieuw de trek naar het ziekenhuis. Deze keer wel in de wetenschap dat Meneertje Mertens naar huis mag vandaag. Het gaat weer langs het Gravensteen. Het weer is onverwacht heerlijk zonnig, mooi is dit toch.
Er is dus ook uitzicht op één van de fietsenparkings van het personeel. Leuk als afleiding. Zondag stonden er maar weinig fietsen, op weekdagen staat het hier echt bomvol en is er veel beweging.
Waren wij hoarders van theelepeltjes? Dat zou zomaar eens kunnen. Koffie, thee, fruitsla, chocomousse, het is allemaal gruwelijk met een houten lepeltje. Maar we hebben de opgespaarde lepeltjes wel allemaal netjes teruggegeven.
Het ochtendlicht is ook mooi vanuit de ziekenhuiskamer.
En zo eindig ik de week met mooie, zonnige foto’s. Profiteerde jij van het zonnetje de afgelopen dagen?
Meneertje Mertens is dus thuis. Dat is het voornaamste.
Ja hoor, ik profiteerde ook van het zonnetje.
Inderdaad. Update volgt nog.
Ja, jij profiteerde wel van het zonnetje, haha! Ik vertelde het gisteren nog tegen Meneertje Mertens, en ook dat het jullie van harte gegund is!
Zo’n opname zorgt ervoor dat alles om het ziekenhuis draait. Goed om een beetje rond te kijken op wandelingen en echt in je op te nemen wat je dan ziet. Verstandig om ook een dag voor jezelf te reserveren. Fijn dat hij weer thuis is maar nu zul jij nog wel de meeste zaken moeten doen en regelen omdat hij nog echt moet herstellen. Toitoi