Meneertje Mertens veroorzaakte wat onrust door een bericht op Facebook de ochtend dat hij in het ziekenhuis moest zijn voor een bloedafname, iets waar hij op voorhand niet bij stilgestaan had. Een beetje uitleg dus, want het was me het weekje wel.
Ik vond zelf al dat hij de laatste weken meer sliep, en hij kloeg af en toe van pijn in zijn gewrichten (enkels en knieën) en ook spierpijn. De vreemde rode vlekken op zijn armen en benen zijn er ook nog steeds, die verschijnen vooral als hij het koud heeft. (voor alle duidelijkheid: ja, we hebben dat allemaal wel, maar vooral op de binnenkant van de armen. Bij hem is het ook aan de andere kant van de armen, en op zijn dijbenen, kuiten en scheenbenen)
Maandag moest hij terug aan het werk. Iets waar hij tegenop zag, maar tegelijk toch ook wel zin in had. De eerste dag viel goed mee, de collega’s waren aandoenlijk content dat hij terug was. Maar het was zwaar, en terug thuis (hij werkt van 5 tot 12u40) heeft hij veel geslapen. Als in: eten, slapen, eten, in bad, slapen en in bed.
Dinsdag viel goed mee, en hij sliep ook niet in de namiddag. Maar: ’s nachts lag hij wakker van de gewrichtspijn. Toen ik rond 2u30 wakker werd, meldde hij dat hij niet kon gaan werken, dat ging niet lukken. Nog voor 9u gebeld naar het secretariaat van de dienst hematologie. De medewerkster opperde nog iets over griep (nope, nope), noteerde al zijn klachten en zette hem op de terugbellijst. Ik besloot dat een bezoek aan de huisarts ook aangeraden was, en maakte een afspraak voor donderdagnamiddag. De afspraak kon indien nodig tot vier uur ervoor geannuleerd worden.
In de namiddag belde de hematologe terug, er werd besloten om de bloedafname van komende maandag te vervroegen naar donderdag.
Donderdagochtend vroeg naar het ziekenhuis, daar werden 12 (twaalf, ja) buisjes bloed afgetapt.
In de namiddag belde de dokter met een eerste resultaat van het bloedonderzoek: de bloedafbraak gaat te snel, er zijn wat te weinig rode bloedcellen. Niet dramatisch, maar het is toch minder goed dan bij het vorige bloedonderzoek (dat helemaal ok was). Volgende maandag afspraak om 16u bij de hematologie.
De afspraak bij de huisarts laten we toch doorgaan, een babbel met hem doet altijd deugd (de mens is goud waard). Meneertje Mertens doet het hele verhaal van de afgelopen weken nog eens, de huisarts doorloopt het dossier nog eens, en trekt grote ogen bij het feit dat Meneertje Mertens weer aan het werk gegaan was. Hij vindt dat dat helemaal niet opportuun is zolang er geen duidelijke diagnose is, en zet hem alvast thuis tot 5 januari. De babbel fleurde ons een beetje op, en het ziekteverlof tot 5 januari geeft ons rust.
Voorlopig verder verloop: maandag afspraak bij de hematologe, en de pet scan die voorzien was op 10 december, wordt vervroegd naar 20 november.
Wordt vervolgd, jammer genoeg…
Weer een week vol zorgen. Een opluchting dat hij nu niet meer alle energie moet verspelen aan het werk. Want dat vraagt sowieso opperste concentratie en inspanning. Wens hem het allerbeste ( doen he!!) en ik hoop vooral dat jullie snel meer weten en dat er gericht kan geholpen worden.
Een goede huisarts is goud waard.
Weer onrust en spanning. En nog geen diagnose. Slopend is dat. Goed dat de persconferentie wat vroeger kan.
Pet scan, moest dat zijn, neem ik aan 🙂
Het was lastig, de vorige week. Ervoor ging het vrij vlot, mentaal, maar die week was toch wel echt zwaar.
Hoe moeilijk ziek en zoekende te zijn en hoe fijn dat de huisarts en het ziekenhuis alle medewerking geeft en meneertje Mertens op nummer 1 zet. Toitoi
We zijn zo blij met onze huisarts. Af en toe zeg ik hem dat ook gewoon, haha. Dat maakt ook hem blij 🙂
Niet leuk, wat een zorg. Eens je in de mallemolen zit… Hopelijk valt het allemaal mee. Wel fijn dat meneertje Mertens nu verder zijn rust kan nemen zonder zich zorgen te moeten maken over het werk. Dat is vast het beste, zeker nu er nog geen duidelijke diagnose is. Ik duim voor hem.❤️🩹
Heel vervelend allemaal . Gelukkig dat er snel aangepakt wordt en van alles vroeger dan gepland gedaan kan worden. Als het werk te zwaar valt is dat een goede reden om het voorlopig stop te zetten, fijn dat dat nu ook gebeurt. Ik hoop natuurlijk ook voor jullie dat er snel duidelijkheid komt.
Bedankt voor je mee-leven 🙂
Ja zag ook het bericht en schrok….
Goed dat wat onderzoeken vervroegd kunnen. Ongelooflijk dat er geen diagnose is.
Dat gaan werken was geen goed idee, je weet niet eens wat er in je lichaam gaande is. Duimen maar.
We hopen dat er de komende maand toch een beetje duidelijkheid mag komen.
Nee, ik heb dat werken nooit een goed idee gevonden, en het bleek al snel dat het dat ook niet was. Het geeft rust nu, in het hoofd ook, dat het allemaal even niet moet.
Vervelend, maar wel goed dat meneertje Mertens voorlopig weer thuis zit. Sterkte met de verdere onderzoeken.
Dankjewel.
Wat een rollercoaster alweer. Maar dat hij inderdaad maar de nodige rust neemt. Dat werk loopt niet weg.
Dat werk loopt inderdaad niet weg. En de rust (ook in het hoofd) doet deugd.