Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. De laatste tijd ook vaker foto’s met de Nikon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
(voor wie de medische toestand van Meneertje Mertens volgt, bericht Van dag tot dag (4) update ik tot er meer nieuws is, als we meer weten start ik een nieuw bericht. De berichten zitten allemaal achter hetzelfde wachtwoord)
Zaterdag vertrekken we om 9u stipt richting Lac du Der. De rit verloopt heel vlot. Het grappige is dat we gisteren nog maar nét de grens met Frankrijk over waren, en *ping* de melding kwam dat we Adblue moesten tanken. Nu heb je behoorlijk wat tijd om dat te doen, maar Meneertje Mertens is daar nooit gerust in. We kijken dus uit naar een tankstation met Adblue, maar als je die krengen zoekt, dan vind je ze natuurlijk niet. We beslissen dat we morgen wel iets zullen vinden.
Rond 13u al komen we aan op de camperplaats van le Lac du Der. Eentje van de drie van Camping Car Park, we kiezen met liefde voor die aan het natuurdeel van het meer (er is ook een recreatief deel), er staat behoorlijk wat volk maar het is er rustig. Het is warm, om niet te zeggen heet (als je het niet meer gewoon bent), en we beslissen een wandelingske te maken als het wat koeler is.
Maar het overtrekt al snel, en nu en dan begint het te regenen. Geen wandeling dus. Tsssk, van uitstel komt afstel. We houden ons in stilte bezig, warmen onze meegebrachte spaghetti op, en gaan niet te laat slapen.
Op zondag rest ons het laatste deel van onze rit naar de plek waar de Hoop Doet Leven nu ligt, in de Halte Fluviale de Baulay. Bij het vertrek: regen.
We stoppen bij een bakker voor brood en taartjes, het brood ziet er OK uit maar de rest eigenlijk niet, dus we vertrekken zonder taartjes. In Chaumont heb ik een paar benzinestations aan de route toegevoegd voor de Adblue, en in het eerste tankstation vinden we al wat we nodig hebben, hoera! In het laatste deel van de rit volgt nog een stop bij nog een bakker, waar ze taartjes hebben die er heerlijk uitzien, en ik koop dus euh, nogal ruim.
Rond de middag arriveren we aan de Halte Fluviale de Baulay, maar we moeten eerst een smal brugje over.
Bij de Halte Fluviale is ook een Aire de Stationnement de Camping-Car, een plek waar je mag overnachten, zonder iets van voorzieningen of zo. Maar we hebben die ook niet nodig. Het lijkt echt wel een zalig plekje, en we staan vlakbij de Hoop Doet Leven.
Na een beetje rust brengen we een heerlijke namiddag door met Hilde en Joeri, met de lekkere taartjes en veel serieuze babbels maar ook veel gezever en gelach. ’s Avonds tovert Hilde kaasfondue op tafel, gewoon simpel brood en kaas en sla en tomaat maar extra lekker. We kruipen voldaan in ons bed. Over het weer zwijg ik nog even, haha.
’s Ochtends ga ik in de miezerregen even op pad om wat foto’s te maken. Schip en camper kunnen samen op de foto, en daar wil ik van profiteren.
Het smalle brugje met Baulay in de achtergrond. De kerktorentjes zijn hier erg mooi, met geglazuurde tegels.
Het weer. Had ik het al over het weer? Het miezerde dus, zo van die miezerregen waar je al snel zeiknat van bent. Maar het regende ook gewoon. En het regende ook hard. En het was koud. Maar echt: KOUD. Koud zoals in 9 graden, wat we niet meer gewoon zijn.
Het regent, en het zal de komende dagen blijven regenen, zo zeggen de voorspellingen. En dat maakt schipper en matroos wat bezorgd, want de Saône is een rivier waar veel zijriviertjes in uitmonden, waardoor het water de komende dagen snel zal stijgen en de stroming zal toenemen, wat het varen heel erg bemoeilijkt, zeker in de smalle sluizen. Er wordt wat over gepalaverd, maar dan wordt beslist dat ze naar (hun winterhaven) Corre gaan varen. Daar is ook een camperplaats, waar wij vele jaren geleden al eens waren. Heel fijne plek.
Logistiek is het niet simpel met onze camper en de auto van Joeri en Hilde. Want dat we meevaren, dat is een must. Dus, rijden we met auto en camper naar Corre. Daar laten we de camper achter, en rijden terug naar Baulay. De auto blijft hier achter. En we vertrekken voor een tocht van 24 kilometer en 3 sluizen naar Corre.
De eerste sluis, die van Montureux-lès-Baulay.
De sluizen zijn onbemand, er komt één en ander bij kijken om te zorgen dat de deuren opengaan.
We komen (al dan niet vervallen) mooie kastelen tegen.
En zwanen.
Kijk mannekes, serieus, het regent blaasjes. Het weer is echt verschrikkelijk. Het sturen, het varen, gebeurt buiten, en het is echt koud. Muts- en sjaalkoud. Af en toe ga ik wel wat binnen zitten om mijn rug wat rust te gunnen, het lange staan voel ik wel. Maar om technische redenen is het daar ook frisjes.
Hier in Ormoy zien we de authentieke wasplaatsen van vroeger.
Meneertje Mertens voelt zich goed, koud maar goed. Hij mag een eindje zelf varen, en daar geniet hij enorm van.
(foto’s gemaakt door Hilde)
We naderen de Marina van Corre, waar Joeri het roer weer overneemt.
Kijk, daar staat onze Momo!
Rond 17u meren we aan, waarna we met de camper terugkeren naar Baulay om de auto op te halen. Het restaurant in de marina is gesloten, maar de havenmeester weet te zeggen dat er een Turks restaurant in Corre is, en daar gaan we dan ook eten. Lekker, heel lekker is het in le Restaurant de la Place. Daarna is het al laat genoeg en kruipen we gezwind in ons bed.
Dinsdag is er qua weer meer van hetzelfde: koud en regen. Zo slecht dat je eigenlijk niks kan doen. Het wordt dus een rustdag, en we doen geen klop. In de namiddag vervoegen we Hilde en Joeri weer met de rest van de taartjes en gaan we ’s avonds weer bij de Turk eten.
Woensdag gaan we in de plaatselijke Intermarché wat fruit en yoghurt halen. Ik loop eens rond op de camperplaats, ik moet hier toch eens wat foto’s maken!
De sluis van Corre.
En het sluiswachtershuisje.
Mijn telefoon wordt een beetje vree enthousiast van al dat groen.
We staan hier niet alleen hoor. Wat verder staan nog twee diehards. We vinden het hier zalig, in de schemering horen we uilen oehoeën en verder is het hier stil en donker ’s nachts.
Ik vertelde al dat we hier vele jaren geleden al waren, en wel in 2017, en toen was het mooi weer. Ik denk dat we hier nog gaan komen.
In de late namiddag gaan we aperitieven (de zusters aan de cava, de mannen alcoholvrij), waarna we een heerlijke tajineschotel voorgeschoteld krijgen (de Turk is dicht vandaag, namelijk). Waarna we afscheid nemen, morgen moeten we vertrekken en we willen vroeg vertrekken, dan slapen die twee wellicht nog. Ik maak voor de rest nauwelijks foto’s, we zijn zelfs vergeten een selfie te maken van ons vieren, die we wilden doorsturen naar ma en Herman.
Donderdagochtend vertrekken we om 8u huiswaarts. Dit keer in twee delen, vandaag een lang stuk naar Arleux. We nemen tolwegen, want we willen dat het snel gaat (maar toch, pfff, dat kost een arm en een been jong, blij dat we normaal gezien zonder tolwegen rijden). Rond 13u al arriveren we in Arleux. Het lijkt er mooi weer: zon en 14 graden. Maar als de zon achter de wolken verdwijnt, valt het vies tegen, er staat een ijzige wind. En alweer spoken we niet veel uit. Ik maak wel lekker eten: krieltjes, kip en gemengde groenten uit de diepvries.
Vrijdag vertrekken we rond 7u30 voor het laatste eind, we rijden via gewone wegen om Rijsel in de spits te vermijden, met een tussenstop in Deerlijk om te lozen. Rond 10u30 zijn we thuis. Uitladen, wasje draaien, homemade pizza eten, en dan richting groepspraktijk voor een afspraak bij de huisarts. Waarna we nog even langsgaan bij de Fotoschuur, we zijn toch vlakbij. Foto’s? Maak ik niet joh! Hehe.
Ik zie wel nog een mooie foto op Instagram van ons kleinste pierke Alice met een vestje dat ik een hele tijd geleden maakte. Homemade with love. Jazeker.
Wat heerlijk dat jullie deze uitstap konden doen. Stoer met dat weer door die sluizen. Dat is alle hens aan dek dan. Prachtige foto’s en speciaal die van de roerganger.
Ik hou van je zaterdag-reeks en van je camper-reis-verhalen. Ik wens je veel goeds toe en ook meneertje Mertens (ondanks dat ik nauwelijks iets weet want ik heb geen wachtwoord, dat hoeft ook niet.
Jammer dat het zo regenachtige was, maar je hebt er toch prachtige foto’s aan overgehouden. Het ziet er allemaal zó typisch Frans uit. Geen wonder dat het bij ons nu écht begint te kriebelen als ik dit zie.
Maar het slechte weer kon de gezelligheid niet bederven, dat komt wel duidelijk naar voren.
Jammer van de regen en de kou maar leuk dat jullie konden meevaren. Wat is ze mooi met haar homemade vestje.
Ik wens jullie het allerbeste.
Dat zag er echt heel leuk uit.