Ik vul weer bovenaan bij. Ik vermoed dat ik hier niet alle dagen updates ga zetten, en dan volgende week woensdag weer een nieuw bericht.
Donderdag 11 september
Goed geslapen, en, hout vasthouden, Nic heeft nauwelijks pijn. Blijkbaar is de regio van de bil één van de plaatsen in het lichaam die het minste pijn doet als erin gesneden wordt.
We hadden er een weekje weg van gemaakt: het weekend in Nederland, maandag reden we naar een camperplaats in Serskamp. Vandaar kon ik met de fiets naar Sara en Alice, waar ik een dagje zou babysitten. Nic kon het rustig aan doen op de camperplaats. Hij kwam me dan bij Sara oppikken, en we reden door naar de Fotoschuur, waar we zouden overnachten. Zo kon Janna ons makkelijk naar het ziekenhuis brengen woensdagmorgen, en weer komen halen. We brachten nog een nachtje door in de camper bij de Fotoschuur, want rijden mag je dus niet als je onder algemene verdoving geweest bent.
Het slapen ging dus goed, het was eigenlijk veel rustiger in de straat dan ik verwacht had (ook door de werken die er eindeloos aanslepen), en we zijn echt blij dat we de praktische kant zo opgelost hebben. Donderdagochtend kwam Lili nog even langs in de camper, en daarna ging ik mee om Pipa en Otto af te zetten aan school. Lili is al groot en gaat met vriendinnetjes, Pipa genoot van samen naar school te gaan, en Otto was superflink en liet geen traan.
Daarna vertrokken we naar huis, met een omwegje langs de camperplaats onder het viaduct van Gentbrugge om te lozen. Het rijden ging goed, Nic heeft verbazend weinig pijn, ook niet bij het zitten. Eerder een wat tegentrekkend gevoel, en in de namiddag ook wat stijf. Vandaag hebben we het nog heel rustig aan gedaan, vanaf morgen gaan we toch dagelijks een kort wandelingetje in de buurt proberen maken. En ik probeer er wel voor te zorgen dat hij zo weinig mogelijk heft, dat mag ook nog niet echt.
Maar alles bij elkaar: het gaat goed. En mentaal zitten we ook weer “in a good place”.
Woensdag 10 september
Vandaag was er een punctie gepland van de “gekleurde vlek” in de bilspier van Nic, die gevonden werd tijdens de pet-scan.
Qua planning liep niet alles even gesmeerd, er was nogal wat onduidelijkheid, maar uiteindelijk is alle personeel in het Sint-Lucas even vriendelijk, en werden we goed geholpen.
Het werd een lange dag met heel veel wachten. De ingreep bleek gepland te staan om 13u, en stipt om 13u werd Nic ook opgehaald en meteen naar de operatiekamer gebracht.
De ingreep verliep vlot, tegen half vier was hij terug op de kamer. Alles vlot verlopen, verdoving via het infuus, en daarna compleet van deze wereld. Het wakker worden verliep ook vlot, en qua pijn viel het allemaal goed mee. Het trekt wat tegen allemaal maar echt pijn doet het (voorlopig?) niet.
De arts kwam nog langs om te vertellen dat alles vlot verlopen is, uiteindelijk was het geen biopsie maar hebben ze het volledige letsel weggenomen. Een soort bol die tegen de spier zat. Die gaat nu onderzocht worden en daardoor hopen we binnenkort meer te weten.
Na de passage van de arts werd nog een grote plakker geplaatst zodat hij ook kan douchen, ik zag een behoorlijk grote snee. Hij kreeg wat consignes mee: niet fietsen, voorzichtig sporten, niet in bad, niet zwemmen.
Volgende woensdag hebben we afspraak op de dienst hematologie, vrijdag afspraak voor controle door de chirurg.

Goed dat alles ineens is weggenomen en ik duim dat het resultaat mee valt 🤞
Ik wou voor jullie dat het wachten op de uitslag al voorbij was.
Hopelijk alles ok en volgende week goed nieuws.
Ik hoop op het beste. En zo ook voor de verdere onderzoeken. Hou de moed erin. ❤️
Wachten weer… Pffff…. Courage daar!!!
Oef, hopelijk goed nieuws volgende week. Het is weer wachten…. 💐
Veel sterkte met het wachten op de uitslag van het onderzoek. Hopelijk kunnen jullie je gedachten wat verzetten.
Saskia
Al die onderzoeken, en telkens weer wachten, dat kruipt ongetwijfeld onder je vel. Ik duim voor jullie!
Voorlopig dus alleen maar weer afwachten, maar toch fijn dat het allemaal dragelijk is.