De Tour de France achterna – deel 11

Donderdag 24 juli

‘s Nachts is het rustig, maar het verkeer komt al snel weer op gang. Vanuit mijn bed zie ik de mensen van Doublet reclamebanners en -borden opzetten. Toch wel een zware job, amai.

De zon komt voorzichtig door het pak grijze wolken piepen, en stilletjes verwerft ze de meerderheid. Het weer wordt best wel mooi. Ook een gestage stroom fietsers komt op gang.

Meneertje Mertens installeert onze vlaggen, we zitten in onze stoeltjes en kijken naar de vele fietsers die passeren.

In de bergen kan het weer snel omslaan, en dat zien we voor onze ogen gebeuren.

Maar de zon doet haar best.

Stilaan mindert het gemotoriseerde verkeer, maar het valt voorlopig niet volledig weg. Ongelooflijk hoe sommige automobilisten met compleet onaangepaste snelheid blijven rijden in de gegeven omstandigheden (fietsers die traag naar boven klimmen, soms een beetje zigzaggend, fietsers die naar beneden rijden). Ongelooflijk ook wat je hier allemaal ziet passeren met de fiets. Vaders met karretje en kind aan de fiets, mensen met gigantische rugzakken, mensen met kartonnen borden, mensen met een rugzak met Frans brood dat eruit steekt, mensen met zwarte fietskledij met een hoop gouden bling bling (halsketting, gouden schoenen, enzovoort). Zo leuk om te aanschouwen.

Er valt zelfs iemand, hij probeerde te drinken maar keek daarbij naar beneden en verloor zijn evenwicht. Hij wordt snel geholpen door de camperaars en kan zijn weg verderzetten.

Onze Franse buren woonden ooit in Canada, en laten dat ook zien. Vele Fransen reageren hier echt enthousiast op.

De weersvoorspellingen voor vandaag waren niet schitterend, maar voorlopig wint de zon het toch. Af en toe schuiven er grijze wolken voor, maar het blijft droog, en als de zon schijnt, is het behoorlijk warm. Het is in de bochten vlakbij ambiance met muziek en veel aanmoediging voor de passerende wielertoeristen. Er komt een Vlaamse man bij ons staan, hij wacht op zijn zoon die trager naar boven komt, en we slaan een praatje.

Rond de middag maken we eten, en zetten de koers op TV op. De publiciteitskaravaan laten we met liefde aan ons voorbijgaan, we blijven binnen en kijken naar het idiote gedoe van onze (Zwitserse?) buren.

Een vijftal kilometer voor het wielercircus bij ons is, gaan we buiten kijken. Nu is het makkelijk om renners te herkennen, zo dicht en traag fietsen ze voorbij. Ik maak snel een paar foto’s van de kop van het peloton, verder kijk ik vooral naar wat er passeert.

Na de passage van de grote namen beginnen velen al op te ruimen, en niet lang na de passage van de grupetto en de voiture balai vertrekken al veel mensen. Wij blijven nog een tijd kijken naar de wedstrijd, maar na een paar vreemde ontwikkelingen ruimen we toch ook op en vertrekken.

We hebben onze plannen compleet omgesmeten. We zouden een hele week in de Alpen blijven, en ik had daar ook echt veel zin in, ik zou zo graag eens naar de Cormet de Roselend gaan. Maar de weersvoorspellingen voor de Alpen en in het bijzonder voor de Cormet de Roselend zijn niet bepaald vrolijkmakend…

… dus trekken we toch maar meer zuidwaarts, waar het zomert.

We gaan een 300 kilometer verder rijden. Dat is veel te ver voor vanavond, maar we moeten wel lozen. Ik heb een plek opgezocht waar we kunnen lozen (ze zijn hier niet dik gezaaid, we weten wel dat er eentje is op de Col de la Croix de Fer, maar we hebben geen zin om nog een extra berg of 2 te moeten oprijden), en eventueel de nacht doorbrengen.

Daarvoor rijden we de berg af, en nemen we de autosnelweg richting Grenoble.

Je ziet hier letterlijk het weer waar we geen zin in hebben, hoewel het nog redelijk warm is nu. Het verschil tussen de temperatuur boven in de bergen en beneden in de dalen is immens.

We hebben geen Tour-file, maar het is een eindje verder wel aanschuiven voor wegenwerken). We geraken verder zonder problemen ter plaatse. Het is wel weer 10 kilometer een berg op, haha, en we belanden bij een camping in een gehuchtje.

Leuke camping wel met pipowagentjes en zo. We kunnen er voor de ingang lozen, je mag er zelfs gratis water nemen. Wat we niet doen, het is nog niet nodig, maar het is wel goed de toiletcassettes te kunnen spoelen. De 3 plaatsen om te staan die er volgens de info op Park4Night zijn, blijken gewoon (bezette) parkeerplaatsen te zijn waar je niet met een camper kan staan.

Ik zoek iets anders om te overnachten, en vind 6 kilometer hogerop een parking aan ski-resort Les 7 Laux bij Prapoutel. Het beloofde mooie uitzicht is er wel. We eten een boterham, Meneertje Mertens kruipt in zijn bed en valt meteen in slaap. Ik blijf nog een tijd wakker, wachten op de zonsondergang, en word beloond met een beauty. (de kleuren van de telefoonfoto’s zijn niet mooi en ook niet realistisch, veel te geel)

Daarna ga ik ook slapen. Het is hier heerlijk rustig. (behalve een feestje ergens boven ons maar mijn oordoppen zijn mijn vriendjes)

Vrijdag 25 juli

We worden alweer op het gemakje wakker, we hebben geen haast en moeten niks. Meneertje Mertens heeft heel goed (en veel) geslapen, het kan maar deugd gedaan hebben. Hij doet de afwas, ik schrijf verslag, en we zoeken wat adressen bij elkaar voor onze rit van vandaag. Van adressen gesproken, we staan hier op de Impasse de l’Ardoisière, we mogen dan wel weg zijn van de Tour, in koersstemming blijven we wel.

Ik lees bij Sporza (het lijkt wel een aprilgrap) dat de Col des Saisies uit de rit van vandaag geschrapt wordt wegens een koeienvirus. OK dan. Je zal daar maar drie dagen op die berg gestaan hebben, haha.

De bergen zijn deze ochtend verdwenen in wolken en mist.

Vandaag rijden we naar het zuiden, Naar La Bégude-de-Mazenc in de Drôme. Lijkt me een mooi dorp en er is een Camping Car Park camperplaats met goede reviews. Onderweg doen we boodschappen. Eerst op zoek naar adblue. Net voor we de Alpen inreden, kwam de melding dat we adblue moesten tanken. In Frankrijk is adblue ook verplicht, maar we hebben moeite om tankstations met adblue te vinden. Je kan nog wel een eind rijden met de waarschuwing op het dashboard, maar Meneertje Mertens vind rode lichtjes niet leuk, en nu willen we wel zorgen dat dit in orde is. Ik zoek op onze route een Total Energies tankstation (daar is het meeste kans dat we adblue vinden) en wat verder een grote Leclerc voor boodschappen.

We dalen onze berg af, moeten eens grinniken om de straatnaam, die ons doet denken aan de Lacets du Montvernier. Met veel haarspeldbochten dus.

Madame Google stuurt ons via een smalle bergweg. Beetje uitdagend, maar ook ooooooooh zo mooi.

Het eerste deel rijden we nog autosnelweg. We zien een Eni tankstation en doen daar maar eens een adblue poging, tevergeefs. Dan toch maar richting tankstation. We rijden de autosnelweg af, en botsen een eindje verder op een brug over de Isère die te laag is voor ons. Sakkerdju. We keren een eind terug, om dan toch maar nog een eind autosnelweg te nemen, zodat we de Isère over zijn.

Eens in Voreppe begint de adblue vaudeville: we zien een Super U station met adblue maar zijn er te snel voorbij. Het is een viervaksbaan met een betonnen scheiding, je rijdt er niet zomaar af waar je wil. Total heeft tankstations aan beide kanten van de weg. Eerste: waar en hoe moet je adblue tanken? Euh. Allez hoppa, wij weer weg, U turn op het rond punt en naar de tweede Total. Daar is adblue en het is duidelijk hoe we moeten tanken. Maar: het is een tankstation waar je enkel vooraf kan betalen aan het loket, en daarna tanken. Knet-te-ren-de vloek bij Meneertje Mertens, hij heeft een hekel aan dit soort toestanden. Wij weer weg. Vorig rond punt, U turn en naar het Super U station. En daar, zucht van verlichting, gewoon adblue tanken en met de kaart betalen. Hehe, missie volbracht. En goedkoper ook dan bij Total Energies, waar we niet graag tanken wegens duur.

40 kilometer verder naar de E. Leclerc van Chatte. Het is druk, en het is efkes zoeken naar een parkeerplaats voor ons zeilschip. Het is ook druk in de winkel, gelukkig hebben we niet echt veel nodig en nadat we het noodzakelijke hebben, maken we ons snel uit de voeten.

En we vertrekken voor de laatste 120 kilometer richting Le Bégude-en-Mazenc. Het is een mooie route, we rijden door heel veel boomgaarden (walnoten, denken we?).

We rijden ook langs uitgebloeide lavendelvelden. Op sommige plekken is de lavendelgeur nog prominent aanwezig, heerlijk.

Rond 2u zijn we op de camperplaats, lozen en nemen water, en zoeken een plekje. Het is hier lekker warm maar heel winderig. En rustig. We kijken op ons gemakje naar de ingekorte rit, vinden het allemaal maar niks eigenlijk, maar mooi dat Arensman een tweede keer wint. We bakken een pizza, bedenken een beetje wat we gaan doen de komende dagen, en kruipen in ons bed. Waar we getrakteerd worden op live muziek, er moet een soort dorpsfeest zijn of zo, rust is ons toch echt niet gegund. 

La place de la Fontaine va vibrer au rythme de la musique rétro ce vendredi 25 juillet à 20 heures à l’occasion d’une rétro party qui s’annonce inoubliable. Au programme : trois heures gratuites et festives de concert live portées par deux artistes : Stefan de l’Aiguette et J.-L. Milford. Les deux musiciens promettent un voyage musical dans les plus belles années du rock, du swing, de la soul et de la variété vintage pour faire danser toutes les générations.