Dinsdag 22 juli
We zijn vroeg op, Meneertje Mertens maakt koffie, we maken ons klaar, en gaan voor het vertrek nog eens lozen, zodat we met lege vuilwatertanks en volle watertank kunnen vertrekken. Goed gedaan: we vertrekken ongeveer op het geplande uur, met gevulde koffiebekers en wat “gezonde koekjes” (ik weet het ik weet het) voor onderweg.
Eerst de vermaledijde omleiding, die vlotter verloopt omdat er geen verkeer is, en waarbij we nog een mooi uitzicht krijgen ook.
Smal…
… mooi…
… steil.
En dan zijn we weg. Waar Madame Google ons gisteren nog een weg voorschotelde (we gaan via autostrades rijden vandaag) waarbij we snel op de A75 zouden zitten en met een boog naar Lyon zouden rijden, heeft ze beslist dat we na de brug naar de andere kant rijden.
Ik had toen moeten ingrijpen eigenlijk, maar deed het niet. En zo rijden we van Auzon tot Saint-Etienne op secundaire wegen. Het is wel mooi.
Af en toe is er een stuk route nationale met 4 rijvakken.
De grijze wolken aan de einder staan me niet echt aan.
We passeren Le Puy en Velay maar zien de madonna op de berg niet. Ook bij Saint-Etienne zie ik geen wit beeld op een berg. Pas na Saint-Etienne gaan we de autosnelweg op, nog een flink stuk onbetalend, en het blijft aanmodderen. Druk, files, werken… niet echt leuk. Het betalend stuk autosnelweg na Lyon gaat vlotter.
Bij Grenoble gaan we er alweer af, en daar rijden we op secundaire wegen zelfs een stukje Route Napoléon. Niet het mooiste stukje natuurlijk.
En zo rijden we via het departement Isère stilaan de Alpen in. Het is altijd verbazingwekkend hoe snel dat landschap verandert. Eerst vrij lage bergen, dan worden die wat puntiger, en ineens zit je zowat in het hooggebergte.
Vanaf Allemond volgen we het parcours van de rit van donderdag (van Vif naar de Col de la Loze). We rijden op de stuwdam van le Lac du Verney…
… en dan verder richting eerste berg, de Col du Glandon. Vorig jaar stonden we op die col voor de Tour des Femmes, het duurt even voor het me begint te dagen dat we er langs een andere kant oprijden. We rijden wel door gebied waar we vorig jaar waren, het stuwmeer Lac de Grand Maison en daarna Eau d’Olle waar we vorig jaar op een zalige parking stonden.
We overwegen er nog om er voor deze rit te gaan staan, maar het is een eindje van de weg en ze gaan er wellicht nog redelijk sjezen, dus doen we het maar niet. We rijden de Col du Glandon verder op.
We zien weinig plekjes, en wat goed is, is al bezet. Het weer is mooi, en de temperatuur valt hier behoorlijk goed mee. Aan de top is het pokkedruk, veel auto’s op een parking die nog ontruimd gaat worden.
In de afdaling zien we de plek waar we vorig jaar stonden, maar ik heb heel weinig zin om in de afdaling te gaan staan, ook andere plekken laten we passeren. Wat is het hier mooi toch!
De tweede col volgt heel snel na de eerste, en we rijden dus de Col de la Madeleine op. Daar zien we wel plekjes, maar die laten we toch passeren om te zien of er hogerop misschien nog iets is.
We vinden niks, maar wat is het hier prachtig. Wat een landschap. Fantastisch.
Nope, moesten we er al bij kunnen (quod non), hier gaan we niet bij staan.
We draaien ons, en rijden weer naar beneden, naar een plek die we ons beiden herinneren, waar al wat campers staan maar waar we nog heel makkelijk bij kunnen. Eén probleem: het is echt wel heel scheef. Maar, euh, we staan op een berg, weetjewel. We proberen verschillende plekjes uit, om dan uiteindelijk toch weer op het eerste te belanden. Typisch. Meneertje Mertens blaast de kussens op, we staan nog altijd scheef, maar het is doenbaar. We staan wel met ons poep naar beneden, en gezien met je hoofd lager dan je voeten slapen niet leuk is, zullen we ons anders moeten leggen in ons bed.
We kijken naar het laatste deel van de Tourrit op de Mont Ventoux, en wat is me dat zeg, wat wordt er dezer dagen toch heerlijk gekoerst. Blij met de winnaar, de strijd om winst was echt mooi om te zien.
Meneertje Mertens voelt zich weer niet erg lekker, we skippen het avondmaal, eten een boterhammetje en kruipen vroeg in onze nest. We hebben tijdens het rijden ook onze plannen voor de komende dagen bekeken, en aangepast. We staan hier goed. En, wat ik niet zag in de planning, we zitten hier ook vlakbij de Lacets du Montvernier, een speciale plek waar we drie jaar geleden waren (dag 2 van deze blogpost).
Woensdag 23 juli
We staan op het gemakje op, koffietje (op bed voor mij, zoals altijd), beetje rondlummelen, beetje lezen… vakantie quoi. Rond 9u is er commotie buiten: blijkt een lokale bakker te zijn die croissants en brood en ook melk en fruitsap en zo in zijn wagentje heeft. Slimme commerçanten hier, met hun gerief naar de campers rijden. Gisteren was er een zeer vriendelijke dame van een kruidenier hogerop, met een briefje met QR code, waarmee je kon bestellen en dan brachten ze het naar de camper. Goed gezien toch, je kan wel altijd zagen over camperaars en de overlast en dat ze niks verbruiken (wat niet juist is), pak het op een creatieve manier aan, en commerce verzekerd. De croissants vliegen, euh, als zoete broodjes het autootje uit. Lekker ontbijt met verse croissants dus.
En daarna even rondlopen, een babbeltje met de buren maken. Een gepensioneerd koppel dat ergens in het Centraal Massief woont. Ze zijn hier met een tent, eerste keer dat ze een paar dagen langs de kant van de weg gaan staan. Eerste keer en laatste keer ook, ze vinden het hier veel te lawaaierig. Ze twijfelen of ze gaan blijven, en besluiten uiteindelijk te blijven. Ze zijn hier nu, het zou zonde zijn om te vertrekken. Ik maak nog wat foto’s van de omgeving.
We denken eens te voet naar de kruidenier te gaan, want we hebben niet veel cash op zak, maar dat blijkt te hoog gegrepen, we geraken allebei met moeite vooruit en voelen dat een wandeling op de berg te hoog gegrepen is voor onze gezondheidstoestand. Die wel betert, maar tergend tergend tergend traag. En soms is het zelfs de processie van Echternach, drie stappen vooruit en twee (of één) achteruit. We keren dus maar terug.
Goed, dan installeren we ons maar in onze zeteltjes aan de achterkant van de camper, in de schaduw. Naar de bergen kijken, en lezen. We zien, jammer genoeg, en zoals voorspeld, de wolken stilaan binnendrijven. Grijze wolken, en veel wolken.
En ja, ‘s namiddags begint het te regenen. Blij dat we ons klein huisje hebben waarin we ons gezellig kunnen terugtrekken. De mensen in hun tentjes (onze buren zijn niet de enigen) zullen het minder comfortabel hebben.
Het is hier vandaag nog een stuk drukker dan gisteren, we vragen ons af waar al die mensen in godsnaam heen rijden. Soms is het echt erg. Hoe sommige vrachtwagens (de meeste eigenlijk) naar beneden donderen, ik vind het simpelweg crimineel. Veel te snel voor de omstandigheden, hoe lang duurt het niet voor je zo’n monster tot stilstand krijgt.
Het wordt nog erger, er komt muziek bij van ergens in de bocht of boven ons, mensen die vinden dat ze hier bocht 9 moeten creëren (maar dan in het Frans, denken we). De muziek gaat systematisch luider en luider, en is gewoon ook vreselijk ergerlijk.
We hebben nog steeds niet veel zin in eten, en eten dus ook niet veel. Bedtijd, voor mij met mijn reddende oordopjes, gelukkig hoor ik niet veel meer. Meneertje Mertens vertelt mij achteraf dat er rond 11u politie met zwaailichten passeerde, en dat de muziek een tiental minuutjes later ophield. De rest van de nacht was rustig, want eens het donker is, passeert er niet veel verkeer meer.
Voor wie ons vandaag (donderdag 24 juli, eerste bergrit van Vif naar de Col de la Loze) wil proberen spotten: we staan op de Col de la Madeleine (2e berg), tussen l’Epalud en Saint-François-Longchamps. Net voor de eerste haarspeldbocht voorbij l’Epalud.
Dit zijn wij:
Ik doe een poging om jullie te spotten straks, veel plezier daar!!
Leuk 🙂 Ik heb nog een foto toegevoegd van de camper, zodat je weet waarnaar je kan uitkijken.
Aaah, de Gent-vlag, ik kijk ernaar uit!
Ik ga natuurlijk ook kijken, maar het gaat allemaal zo snel …
Ik weet het, en soms komt de plek waar we staan, gewoon niet in beeld.
Ik heb jullie niet gezien … kon me niet wakker houden en deed een dutje.
Denk dat we ook gewoon niet te zien geweest zijn 🙂
Heelcomfortabel omm hier vanaf de bank naar de mooie natuur te kijken. 😉
Geniet ervan 🙂
Dat deed ik hoor.
Net pas ingeschakeld op NOS Tour de France
Heb ik jullie over het hoofd gezien of hebben de cameramannen (of regie) dat gedaan?
Het is de schuld van de regie, lijkt me 🙂 Denk niet dat we in beeld waren.
Eerst dacht ik ook wel eens zo’n Tour-volg-vakantie zou willen. Maar ik kom daar van terug. Te veel van van alles denk ik. Mensen, lawaai, verkeer … ik ben blij met jullie reisverslagen en foto’s.
Voor mezelf vind ik het dubbel. Enerzijds doe ik het graag, maar ik vind het elke keer weer vermoeiender, en ik heb het gevoel dat het hele “Tour volgen met de camper” geëxplodeerd is sinds onze laatste Tour-reis (2022). We hebben dit jaar dingen meegemaakt die we nooit eerder meemaakten (in negatieve zin). Ik kom hier als we thuis zijn, zeker nog eens op terug.
Het spotten was niet altijd makkelijk maar met kleinkinderen in huis 🤣.
Deze col herinner ik me niet zo meer. Moet er wel eens geweest zijn.
’t is natuurlijk niet nuttig om dit een maand na datum te lezen en dan te beseffen dat ik je zo nooit kan spotten eh. Maar ja, een maand geleden zat ik ook gewoon op kantoor aan het werk en kon ik de Tour niet volgen.