Donderdag 11 juli
We beslissen zo’n beetje dag per dag wat we gaan doen, en we hebben besloten hier toch maar niet te blijven. We reizen van camperplaats naar camperplaats nu, en er waren wel wat opties. We kiezen de optie “flink doorrijden, dan kunnen we misschien 2 dagen blijven”. We vertrekken rond 8u voor een kleine 300 kilometer richting Massif Central. Een rit zonder snelwegen en tolwegen, en het wordt een bijzonder mooie rit. We rijden door zonovergoten landschappen, daar word je toch echt goedgezind van.
En al rijdend laten we de commotie van de afgelopen dagen achter ons. We genieten van het landschap, dat lichtjes omhoog en omlaag gaat, van de gele korenvelden, de gemaaide velden, de zonnebloemenvelden, het is er allemaal.
We rijden over het algemeen over vrij comfortabele wegen.
Als we een bakker tegenkomen, gaan we stoppen, maar dat lukt niet echt. Weinig bakkers, nog minder bakkers waar we vlot kunnen stoppen. Maar geen probleem, we kunnen makkelijk nog 2 dagen onze plan trekken.
Meneertje Mertens ziet in Saulzais-le-Potier door het centrum van Frankrijk rijden. Als ik dat later opzoek, blijkt het nogal een can of worms te zijn, een zwart gat waarin ik me verder niet ga begeven, haha.
We stoppen ergens onderweg (Meunet-Planches?) voor een kop koffie en een koekje. Fantastisch, je kan hier op een parking langs de weg staan zonder weggedaverd te worden door het verkeer.
We belanden in de bossen, én op een berg. Mooi is dat.
Rond 13u15 komen we aan op de camperplaats in Louroux-de-Bouble, een Camping Mon Village van Camping Car Park. Echt in the middle of nowhere, hier is verder niks. We bevinden ons op 500 meter hoogte.
Er staat vanalles op de camping: campers, campervans, een tent, een caravan, een camper met aanhangwagen, piepkleine houten huisjes, en er is sanitair. Het is hier onwaarschijnlijk rustig. We moeten even zoeken naar een plekje waar de Starlink deftig werkt, en belanden uiteindelijk in een hoekje van het terrein naast zo’n houten huisje. Lekker, er kan niemand meer naast ons komen staan. Ik steek de straat even over voor wat foto’s. Dit soort zomerlandschappen, ik hou er enorm van.
Terwijl Meneertje Mertens de boel buiten in orde maakt, kook ik eitjes en maak ik ons een lunch met een slaatje, couscous en gekookte eitjes. Ik kook wat extra eitjes voor morgen.
Buiten zitten nogal veel beesten, en gisteren merkten we dat de wespen al actief zijn (merde) dus we eten binnen. En we kijken ook binnen naar de koers. Meneertje Mertens doet een ferme dut. Naast de vermoeidheid heeft hij ook al een hele tijd last van een aanslepende verkoudheid, en het lijkt erop dat ik die als cadeautje van hem gekregen heb: ik heb keelpijn en voel me ook niet echt denderend.
We zitten nog een tijdje buiten en eten een boterhammetje (allez ja, broodjes uit onze voorraad, gebakken in de airfryer – wat een gemak, dat ding). Er komt nog een dame langs met een infoblaadje over wat hier allemaal te doen is in de buurt, we kunnen dat samenvatten als: niet echt veel. We gaan nog even naar de overkant voor wat foto’s, en kruipen in onze nest).
Vrijdag 12 juli
Het plan buiten te gaan voor de zonsopgang lukt niet echt goed, we slapen wat langer. Koffie drinken, verslag schrijven, afwas doen, een fietsroute in elkaar steken, de fietsen van de camper halen, constateren dat we een fietspomp vergeten zijn. De banden staan gelukkig nog hard genoeg, en we vertrekken voor een ritje naar een Eiffel-viaduct over de spoorweg.
Het gaat hier wel lekker op en af. Ik ben niet zeker of we het viaduct zullen kunnen bereiken, het laatste stukje is steil en niet verhard. Meneertje Mertens rijdt met een niet goed functionerende fiets (long story, won’t bore you). We twijfelen een beetje hoe ver we gaan doorrijden, in functie van de hellingen en de niet goed functionerende fiets, maar we rijden uiteindelijk toch door naar het punt waar de verharding stopt. Het is een mooie route door het dorp Louroux-de-Bouble (la Bouble is een rivier), eerst een flink eind naar beneden, dan een flink eind naar boven en dan een eind plateau. We zien het viaduct wel vanuit de verte. We beslissen ons dan toch maar niet te wagen aan het stuk onverhard naar beneden. Ook niet te voet, daarvoor hebben we niet de geschikte schoenen aan.
We keren terug, stoppen hier en daar voor wat foto’s. Het viaduct van veraf.
Bovenop het plateau.
Het dorp Louroux-le-Bouble vanuit de verte.
Kerk, oud postgebouw, begraafplaats.
Alles verloopt goed, alleen de laatste kilometer begint de fiets van Meneertje Mertens echt vervelend te doen. Eigenlijk waren we te laat op, zijn we te laat vertrokken, het is al ferm warm tegen dat we terugkomen bij de camper.
We zitten een beetje op ons gemak, zijn te tam om eten te maken, kijken naar de koers en dommelen wat. We voelen ons allebei nog steeds niet tiptop in orde. Keelpijn, sluimerende hoofdpijn, Meneertje Mertens heeft zelfs een bloedneus. Heb ik nog nooit geweten bij hem. We gaan nog wat buiten zitten en zien een buizerd vlakbij. We hebben er hier al veel zien rondvliegen.
Waarna ik de moed verzamel en eten klaarmaak, een kopietje van gisteren: slaatje, couscous en eitjes. Die extra eitjes die ik gisteren kookte dus. We maken plannen voor morgen, zoeken een paar winkels, maken een route. Binnen en buiten opruimen, fietsen op de camper, verslag en blogbericht maken en niet al te laat ons bed in. Morgen wil ik echt vroeg op, en foto’s maken van de zonsopgang!
Een heel mooie streek! Zo zie ik de natuur heel graag.
En dan maar hopen dat jullie weer wat fitter wakker worden en van de mooie omgeving kunnen genieten.
Hopelijk wat beter morgen. Mooie natuur, wat hou ik ervan. En ook de fiets oplappen 😉
Snel weer beter zodat jullie goed van al dat moois kunnen genieten!
Wat super mooie plaatjes zijn het. Vooral die zonnebloemen zijn super prachtig. Echt een mooie omgeving, echt genieten.
Dankjewel 🙂 Het is inderdaad genieten.