Dinsdag muziekdag. En een samenwerking met Goofballsworld. We spelen muzikale pingpong, we draaien samen door. Elke week borduren we voort op elkaars muzikale keuze, en die keuze kan alle mogelijke kanten uitschieten. Zo wordt het extra spannend! De ondertussen zeer respectabele en vooral leuke playlist kan je vinden op Spotify én op Youtube. Abonneren kan, uiteraard.
Vorige week had ik Queer van Garbage, waarop Goofball doordraaide met Montero van Lil Nas X.
Jeetje. Waar moet ik dát mee opvolgen. Eén van de eerste dingen die ik dan vaak doe, is gaan opzoeken met welke mensen de artiest in kwestie samenwerkte. Dat bracht me in dit geval niet veel verder, maar ik zag op Wikipedia wel dat Little Nas X “in het echte leven” Montero Lamar Hill heet. Lamar? Ha, kijk, daar is mijn doordraailink! Kendrick Lamar!
Normaal gezien zet ik hier enkel nummers die ik zelf graag hoor. Dit nummer past wat minder in die categorie, ik heb het meer op “old skool rap”, maar voor één keer mag het wel. En zo heb ik eindelijk eens een recent nummer, van 2024! En nog helemaal in de actualiteit ook, want Kendrick Lamar trad op tijdens de halftimeshow van de Super Bowl in Amerika afgelopen weekend. En het nummer “belicht” de ruzie tussen hem en Drake. En, én, hij deelde een sneer uit aan (de aanwezige) Donald Trump. Good boy!
Goofball, ’t is weer aan u!
Tja rap…. kun je nauwelijks zingen noemen. Maar ik heb dan weer wél veel gevoel voor ritme en wat je daar allemaal mee kunt doen. En dan kijk ik toch het hele filmpje uit want wat zit dát knap in elkaar en wat word je meegesleept in het ritme.
Het is voor het eerst dat ik iets van deze Lamar hoor en in het begin dacht ik: wat een dun stemmetje! Rap is niet zo mijn ding, maar naarmate het liedje voortduurde werd ik toch gegrepen door het ritme en het orgeltje op de achtergrond op een soort hypnotische manier. Het clipje vond ik ook goed, zeker het dansen erin. En de massa zingend. Fascinerend toch!
Op school heb ik rap en hiphop echt leren waarderen. Mijn leerlingen brachten me ermee in aanraking, en voor ik het wist, ging ik helemaal mee in hun muziek. En dat terwijl ik al 55+ was! Al rappend leerde ik hen nieuwe Nederlandse woorden aan, en mijn jonge collega’s vonden het fantastisch dat ik dat allemaal deed. Het gaf hen zelfs hoop. Sommigen kwamen speciaal naar mijn lessen kijken, maar zelf durfden ze het niet aan.
Ik heb altijd iets gehad met ritme en woorden. En ach… hoe ouder, hoe zotter zeker? In ieder geval: het was een geweldige ervaring – voor hen én voor mij.
Eén van de absolute hoogtepunten was toen we zelfs voor de bisschop hebben gerapt tijdens zijn bezoek. Heerlijke herinneringen.
En Kendrick Lamar? Die waardeer ik alleen maar meer, zeker na zijn sneer!