Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. De laatste tijd ook vaker foto’s met de Nikon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
Zaterdagochtend maakt Meneertje Mertens foto’s van de schade aan de camper na de aanrijding met het hertje, om door te sturen naar DD Mobilhomes en de verzekeraar en zo. Het was een stevige klap. En het had veel, veel erger kunnen zijn.
Daarna laten we de hele zaak achter ons, en genieten van het weekend. Zaterdag wordt een luie dag, Meneertje Mertens is moe (niet vergeten dat de mens fulltime werkt en alle dagen om 5u begint), en een dagje rust doet deugd.
Ik ga ’s ochtends wel nog even de deur uit, er hangt mist, en het ziet er zo mooi uit boven de Maas. Ik maak een paar foto’s met de telefoon, maar hou me vooral bezig met de camera. Die foto’s vind ik zelf prachtig, en deel ik hier later nog.
Zondag rapen we onze moed bij elkaar, en maken we een wandeling in een rond Fumay. Het is alweer mistig. Maar ook alweer heel mooi.
Steil is het hier ook.
Ook hier kom ik nog eens op terug, met foto’s gemaakt met mijn camera.
Als we vertrekken (ruim na de middag) is het stralend weer.
We stoppen in Wetteren bij Milan en Sara en baby Alice, zij hebben gisteren een nummerplaat voor ons laten maken. Dan kunnen we die tenminste op het dashboard leggen (de houder van de nummerplaat is ook kapot). Dankjulliewel voor de moeite, en ik ben blij Alice nog eens in ogenschouw te kunnen nemen.
Als we Gent passeren, begint het gouden uur al te stralen.
We komen net op het juiste moment aan in Deinze om de mooie zonsondergang te zien.
Maandagochtend vriest het en is het helder, ik ga al voor zonsopgang op stap om foto’s te maken. Ik schuifel de fietsbrug over, die is verraderlijk glad.
De ooievaars tekenen ook weer present. Ook hierover later meer, ik heb een karrevracht aan leuke foto’s met de camera.
Camper in de kou.
Dinsdag en woensdag hou ik me bezig met naaiwerk voor kleine Alice.
Woensdagnamiddag rijden we naar Deinze, we hebben donderdag een afspraak bij DD Mobilhomes, en het is makkelijker om vanuit Deinze te vertrekken. Die afspraak hadden we al voor de aanrijding met het hertje, gelukkig maar. Nazicht voor keuring wordt nu uitgebreid met het inspecteren van de schade, zien wat er besteld moet worden en regelingen voor de expertise door de verzekering, en reparatie.
Donderdagochtend maak ik een, alweer, mistige wandeling.
Dag ooievaars.
Bij terugkomst staan alle busjes op de parking: de parking van de Brielmeersen is verzamelplaats voor schoolbussen. Elke ochtend arriveren er een kleine 20 busjes (nee, het zijn er 17, ik heb ze eens geteld), die daar dan een kwartier stationair staan te draaien en naar ik vermoed leerlingen uitwisselen?, waarna ze na een fluitsignaal weer allemaal vertrekken. Ik ben ondertussen gewend geraakt aan het hele ritueel.
Het voetbalstadion wordt elke week wat zieliger. Inderdaad, KMSK Deinze ging failliet. Het stadion wordt zo te zien gesloopt, of beetje per beetje afgebroken.
In de namiddag rijden we zoals gezegd naar DD Mobilhomes. Tijdens de werkzaamheden maken we een wandelingetje. Ik zag een natuurgebied vlakbij op Komoot, en daar gaan we eens heen. Onderweg passeren we het kerkhof van Beveren-Leie, en daaraan kunnen we niet weerstaan.
Dat ligt vlak naast de Zavelput.
Er staat een vogelkijkhut, waar een gedesillusioneerde tiener (denk ik) zijn liefdesleed uitte. Ik vind het vooral grappig.
We lopen een kort eindje langs het water, maar keren al snel terug, we moeten ook niet té laat terug zijn. We passeren aan het Goed Te Beaulieu, een prachtige oude hoeve die door de gemeente aangekocht werd, vanaf volgend jaar gerestaureerd wordt, en als zorghoeve gebruikt zal worden.
Aan de Leie staat ook dit paard, maar ik heb geen zin om op te zoeken waar dit mee te maken heeft.
Terug bij DD Mobilhomes moeten we nog even wachten, waarna we een camper terugkrijgen waarvan de nummerplaat weer netjes op zijn plaats zit, en waarvan de bumper met duct tape stevig ingepakt is zodat we volgende week in principe niet meer dan een opmerking zullen krijgen bij de keuring.
We keren terug naar Deinze, Meneertje Mertens gaat vrijdagochtend werken, en daarna vertrekken we naar Calais. Het weer is slecht en wordt steeds slechter, ik maak geen foto’s. Hopelijk zaterdag beter!
Amai, zoveel schade van een hertje! Gelukkig is het maar blikschade.
De blauwe en gouden lucht spreken mij toch nog altijd het meeste aan.
Het is de moeite, maar het had erger kunnen zijn, denken we. Het was een jong beestje, vrij klein.
Ik ben blij dat ik al eens mooie foto’s kan maken van mist, dat het niet zo egaal grijs grijs is. Maar geef mij ook maar blauwe en gouden luchten 🙂 (en roze en oranje en paars)
Mist kan inderdaad heel mooi zijn, maar ik denk dat we allemaal toe zijn aan wat zon.
Helemaal. Ze hadden ons een week zon beloofd, maar daar kwam ook al niet veel van in huis.
Dat zou voor volgende week zijn. Ben benieuwd …
Goh, laat ons hopen zeg, we zijn er zo aan toe!
Zoveel te zien en genieten als je rond je kijkt, en dat doe jij als geen ander. Jullie hebben een bezig leven! De zon en de rijp krijgen altijd mijn voorkeur, van mist ben ik minder fan.
Niet te geloven dat een hertje voor zo’n stevige schade kan zorgen! Dat hertje zal flink geblesseerd zijn, als het het al overleefde?
Ik ben geen fan van grijs en mist, maar hier vond ik het betoverend mooi.
Bezig leven valt mee hoor, het lijkt meer dan het is. Alhoewel de afgelopen week wel een drukke week was.
We hopen dat het beestje op slag dood was, we konden niet stoppen. Weg zonder zijbermen of fietspaden, druk en snel verkeer, het zou levensgevaarlijk geweest zijn om te stoppen. We konden pas een tiental kilometer verder stoppen om de schade te overschouwen.
De succes met de nasleep van de wildbotsing.
Die kleertjes voor Alice zien er veelbelovend uit.
De schade ziet er toch behoorlijk uit. Ik schrok er een beetje van. Het mooie Fumay brengt steeds weer mooie herinneringen naar boven.
Jullie genieten oprecht van de camper. Mooi is dat toch.
Nou dat is nog een flinke schade, arm hertje! Maar in druk verkeer kun je natuurlijk geen kant uit om het te ontwijken. Het fijne van mistig weer is dat zodra de mist optrekt eigenlijk altijd de zon gaat schijnen.
Schrok van de schade, hoop dat het hertje het niet overleefde. Knappe kleertjes voor Alice. Ja meneertje Mertens zal ook wel eens moe zijn. Prachtige foto’s in de mist. Deinze gouden uur 😍.
Goed weer ook in Calais hoop ik.
Pfhoe wat een schade. En wel mooie foto’s van de omgeving!