Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. De laatste tijd ook vaker foto’s met de Nikon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
Zaterdag worden we wakker in de Franse Ardennen, net over de Belgische grens in Fumay. Mijn ma en Herman zijn in Oignies. Plan: een fietstochtje maken, deels met ons twee, dan “naar boven” waar Herman ook zal inpikken en we naar Oignies-en-Thiérache fietsen, en dan terug naar de chalet.
We rijden eerst een stuk langs de Maas, eerst een gekend deel, en dan verder. Het water over, en nog een eindje richting Revin.
Lussen rijden is hier moeilijk, dus keren we na een tijdje gewoon terug. Zei ik al dat het koud is?
Daarna gaat het richting Oignies. Het omhoog rijden gaat vlot, maar vanaf de Frans-Belgische grens wordt het heel steil. Herman wacht ons op, en dan begint het echte avontuur. Man, wat is het steil. Mijn fiets staat op de lichtste ondersteuning, zonder dat ik het opmerkte, en daardoor ga ik al meteen compleet over mijn grenzen. Herman rijdt gezwind de hellingen op, wij moeten lossen. Korte samenvatting van dit deel van de fietsrit: onze batterij is te licht voor dit soort hellingen, ik ben eerder al over mijn grenzen gegaan dus het is op vandaag, Herman moet verschillende keren wachten, de batterij van Meneertje Mertens gaat plat en hij neemt een andere weg, Herman kart nog eens naar het centrum en terug om hem te zoeken maar vindt hem niet… soit, chaos alom, maar we overleven het. Hehe.
We warmen ons op bij het haardvuur in de chalet, krijgen een kop lekkere koffie, en zetten dan onze rit verder. Die nu godzijdank alleen nog een stuk naar beneden is, haha.
De rest van de dag brengen we door met de beentjes omhoog. Inhoud van het zijvak van mijn deur in de camper:
zijnde een verrekijker in het zakje, een boek over vogels en een lijst van de Franse departementen. Ik begin steeds meer op mijn ma te gelijken.
Zondag gaan we eten bij l’Escale in Fumay, om mijn ma haar komende verjaardag al een beetje te vieren. Lekker hoor.
Na een goed gevuld bord, lijken de dame blanches nogal groot.
Mijn café gourmand mag er ook wezen.
Terug thuis werk ik een muts en sjaal in heerlijk zachte wol af. We zullen het kunnen gebruiken, lijkt me.
Het is voorleesweek, en ik ga mijn steentje bijdragen. Dinsdag trein ik mee met Lies naar haar werk, een kinderdagverblijf in Gent. Daar ga ik voorlezen aan “haar” kleintjes. Er nestelt zich al snel een assertief peutertje op mijn schoot, ze luistert aandachtig en is gul met knuffels.
Ik vind het best wel geestig met zo’n nest kindertjes rond mij. Voor herhaling vatbaar!
Donderdag doe ik hetzelfde op school bij de meisjes.
Eerst in de klas van Pipa. Het kind blinkt van contentement dat haar oma komt voorlezen.
En daarna nog eens in de klas van Lili. Ook zij straalt dat oma er is.
Gisteren had Otto naar ons gebeld, dat hij met de mobilhome wilde rijden. Otto momo! Otto momo! Opa, Otto momo! Opa zijn hartje… dus… heeft hij me naar de Fotoschuur gebracht, en zo kan Otto na de crèche een ritje maken met de momo. Het kind is zo blij…
Janna zegt: de definitie van van oor tot oor, en zo is dat. Ook Pipa vindt het plezant.
Zie hoe het ventje popelt.
Opa houdt het ritje kort, wegens alleen op pad met de drie kinderen, maar meer moet dat niet zijn, ze zijn tevreden.
Wij rijden welgezind naar huis na al die blije snoeten, en onze camper heeft eindelijk een bijnaam: Momo!
Vrijdagochtend is het hier mooi bij zonsopgang. Voor de rest word ik niet echt blij van dit weer. Maar gelukkig zijn er wel eens mooie beeldjes.
En dan zijn we klaar voor een Pipa-weekend!
De kleine man aan het stuur van de momo. Schitterend!!
Ja hè 😀
Haha wat een heerlijke snoet in de momo! Daar zou je geld voor geven en jij krijgt het gratis. Ben weer blij meegelopen door de week.
Op naar het pippa weekend.
Mooi gezegd 🙂 Ik krijg zo heel veel helemaal gratis van die drie (bijna 4!).
Fijn dat je blij meeloopt door mijn week 🙂
Dat was een flinke klim daar. Respect voor allemaal maar in het bijzonder voor Herman gezien zijn leeftijd.
Onbetaalbaar dat snoetje van Otto.
Je omslagdoek ziet er prachtig uit. Ik hou van die kleur en ook van dat materiaal
Herman is nog altijd in heel goede conditie.
Het breigaren is ongelooflijk zacht, maar jammer genoeg erg moeilijk terug uit te trekken, het vermindert enorm in kwaliteit dan. Ben niet 100% tevreden van de muts die ik erbij haakte, maar ik durf niet opnieuw te beginnen.
Wat een mooie week. Een etentje in Fumay, en een fietstocht aldaar. Heerlijk. En dan het voorlezen. Het gaat je echt af. Ik kan mij het gevoel voorstellen. Dat is zeker voor herhaling vatbaar.
Iets wat je bij je kleinzoontje ook kan doen. De mensen in het kinderdagverblijf stellen dat op prijs. Zelfs als het geen voorleesweek is.
Wat een feestje die blije snoetjes achter het raam van jullie momo. Bekt lekkerder dan “mobiel homo. Lijkt me geweldig dat voorlezen op school, is er bij mij nooit van gekomen.
Het is heel leuk, dat voorlezen. Geeft voldoening 🙂
Momo is een naam die blijft plakken voor onze camper 🙂
oh een lijst met Franse departementen zou ik ook handig vinden. Ik zit me dat bij nummerplaten altijd af te vragen en dan probeer ik locaties waar ik ben te memoriseren, maar dan ben ik dat sebiet weer vergeten. ‘k denk dat ik enkel Pas de Calais en Strasbourg van buiten blijf kennen.
Pas de Calais wist ik niet, maar misschien ga ik het nu wel onthouden.
Ik ken er wel wat uit het hoofd, maar niet echt veel. Ain, omdat het departement 01 is. Nord. Parijs. De banlieue Saint-Denis. Savoie en Haute Savoie. La Manche. Dat is het zo wat, denk ik.