Satur9Zaterdag 7 september
En of we goed geslapen hebben op de pointe de Jardeheu. Weer een lange nacht, de derde op rij voor mij, ik slaap ook overal door. Rond 23u30 moet hier nog een camper aangekomen zijn, Meneertje Mertens heeft het gehoord, ik niet. Goed zot om in het donker dat baantje af te rijden, haha! We houden een rustige ochtend, het is grijs, het goede weer lijkt er definitief mee op te houden. “Naar het goed weer rijden” heeft weinig zin, zeker vanaf morgen is het gewoon overal slecht weer, behalve op plekken die nu te ver zijn voor ons. We potteren op het gemak wat rond, maken nog wat foto’s.
De sémaphore de Jardeheu, privé terrein waar er mogelijkheid is tot het huren van vakantielogies.
Wat is het hier mooi, ook bij slecht weer.
We kijken langs twee kanten uit op het water.
Uitzicht vanuit de camper.
We doen nog een kort babbeltje met onze Nederlandse buren, zij gaan wandelen, wij vertrekken naar andere oorden. We steken nog een briefje (in een plastic zakje) onder hun ruitenwisser met een tip voor een camperplaats (en onze email adressen en mijn blog, haha). We rijden zoveel mogelijk langs de kust naar Utah Beach, waar we een tijd geleden ook al eens stonden. Eerst met een ei in de broek het smalle wegje afrijden.
Daarna is de weg iets breder. De uitzichten zijn fabuleus.
Onderweg begint het stilaan te regenen, en dat stilaan wordt steeds harder.
We stoppen met zicht op de zee om naar de voorlaatste rit van de Vuelta te kijken.
Waarna we verder rijden naar de camperplaats van Utah Beach. Het regent nu echt wel katten en honden. De camperplaats is verre van volzet, en aansluiten op de elektriciteit is een probleem. Een probleem? Lukt niet. Ach ja. Zonder lukt ook.
We maken eten klaar, waarbij we ons brandalarm eens uittesten. Oeps. We weten nu tenminste dat het werkt. En al onze campergenoten ook. Na het eten schrijf ik ons verslag, en daarna doe ik waar ik al de hele dag zin in heb: lezen. Het regent nu niet meer, maar er hangt een onweer in de buurt, we zullen zien wat de nacht brengt. Morgen improviseren we verder!
Zondag 8 september
Het regent en het waait. Beide nogal hard. Dat deed het de hele nacht door, ik sliep erdoor, Meneertje Mertens niet. We doen alles op het gemak, het is het weer niet om iets te doen buiten. En we bedenken wat we gaan doen. Veel zal het niet zijn. Net als de vorige keer staan we hier op de camperplaats van Utah Beach bij archislecht weer. De vorige keer konden we door 100 kilometer rijden naar mooier weer trekken, nu is het gewoon overal slecht. De camperplaats is triestig, we willen hier in ieder geval wel weg.
Morgen zou het weer wel beter zijn. Een plan vormt zich: vandaag rijden we naar een andere camperplaats en houden we ons in stilte bezig (we zijn niet zo voor museumbezoek of andere activiteiten die zich in het droge afspelen), morgen gaan we dan een paar oorlogsbegraafplaatsen bezoeken. Rond de middag vertrekken we naar een andere camperplaats. Eerst halen we nog pizza uit een automaat. Het was ons eerder al opgevallen dat er overal in Frankrijk pizzaautomaten staan. Ik ben niet echt overtuigd, zag hier en daar al eens dat de pizza’s uit een automaat niet te vreten zijn. Maar Meneertje Mertens was geïntrigeerd, en wou het echt eens uitproberen. OK, vandaag dan.
Positief punt: de pizza’s worden dagelijks gemaakt door een restaurant/bistro. We zullen zien. Eerst de rit naar de andere camperplaats, we steken het schiereiland Cotentin over en rijden naar Saint-Germain-sur-Ay. Mooie rit, maar kletsnat. Veel smalle wegen, holle wegen en groen.
De camperplaats is vrij recent, alles is er deze keer in orde. En er is veel plaats. Hoera. En veel regen.
Gelukkig laat Meneertje Mertens het niet aan zijn hart komen.
We installeren ons, en eten pizza. En hallelujah, die is lekker! Echt! Meneertje Mertens koos voor mij een margherita, waar je niet veel mee kan misdoen, en die dus écht lekker kan zijn met goede ingrediënten. Dus: de pizzaautomaat aan de camperplaats van Utah Beach is een aanrader.
Over de rest van de dag valt weinig te vertellen: we houden ons in stilte bezig. Fimpjes kijken, lezen, foto’s selecteren, de afsluitende tijdrit van de Vuelta bekijken. Waarna we nogal laat nog eten en in ons bed kruipen. Hopelijk morgen beter weer, want het waait en regent nog steeds hard!
Wij zagen ze ook die pizza automaten. Goed om te weten dat ze eetbaar zijn. Lang niet overal is immers iets eetbaars te koop in Frankrijk.
Fijn dat je zo goed slaapt. Soms is nieuwe input niet nodig als het landschap zo kalmerend werkt. Ik duim voor beter weer
Je mist in ieder geval weinig aan het weer hier, nog wel overwegend droog maar de zon laat zich ook steeds minder zien.
Mooie vergezichten en genieten!
Warm je die stukken dan zelf op? Of komen ze warm uit de automaat? Ik wist niet dat het bestond, zo’n automaat!