Dinsdag muziekdag. En een samenwerking met Goofballsworld. We spelen muzikale pingpong, we draaien samen door. Elke week borduren we voort op elkaars muzikale keuze, en die keuze kan alle mogelijke kanten uitschieten. Zo wordt het extra spannend! De ondertussen zeer respectabele en vooral leuke playlist kan je vinden op Spotify én op Youtube. Abonneren kan, uiteraard.
Vorige week had ik Red Eyes and Tears van the Black Rebel Motorcycle Club, waarop Goofball doordraaide met Allergic van Post Mallone.
Geestig, geestige uitleg gewoon. Snif ende snotter. Ik kan er ook wat van. Snif, snotter, hatsjoe x 10, enzovoort. Dus doe ik er nog een beetje mee verder. Ongeveer toch, het was het zinnetje “an itch too sensitive to scratch” dat het hem deed. Ja, mijn grote muzikale liefde mag hier nog eens shinen.
Peter Green haalt elke woensdag een opname uit zijn “vault”, soms moet zijn vriend die opname wat restaureren. Deze is van een optreden in een klein zaaltje. Ik zie zoveel mooie kleine dingen, ik zou hier heel lang over kunnen doorgaan. Die opnames dompelen me in melancholie.
En ach, laat ik die weidse, “grote” versie van later in 1996 ook nog eens delen, van het afscheidsconcert van Crowded House op de trappen van het operahuis van Sydney. Zo mooi, zo mooi.
Fingers of love zijn dit trouwens, die mooie stralen van de zon die je soms ziet.
Goofball, ’t is weer aan u!
Mooi. En o die stralende foto! 🤩
Ik zal niet hardop zeggen dat ik het een beetje saai vindt, dan hoor jij het vast niet. 😉
moh ik leer iets bij over wat fingers of love zijn. Bedankt voor het weetje