Dinsdag muziekdag. En een samenwerking met Goofballsworld. We spelen muzikale pingpong, we draaien samen door. Elke week borduren we voort op elkaars muzikale keuze, en die keuze kan alle mogelijke kanten uitschieten. Zo wordt het extra spannend! De ondertussen zeer respectabele en vooral leuke playlist kan je vinden op Spotify én op Youtube. Abonneren kan, uiteraard.
Vorige week had ik Big Girls Are Best van U2, waarop Goofball doordraaide met Big Girls Are Beautiful van Mika.
Zoals Goofball terecht stelde, waren we goed bezig in het thema body positivity. Maar ik ga nu toch een andere richting uit. Het was een beetje zwoegen om iets te vinden, ik dacht eerst aan een nummer uit 1994 omdat toen duidelijk wel de periode begon waarin er zoveel fantastische muziek was, maar die piste werd het niet. Ik ging dan eens wat opzoeken over Mika, en las daarbij dat hij vooral geïnspireerd werd door David Bowie en Marc Bolan. David Bowie hadden we al tig keer (terecht) dus daar wilde ik ook niet mee verder, en in Marc Bolan had ik precies niet echt veel goesting.
Dan maar een cover van een nummer van Bowie hè? Het zeer bekende The Man Who Sold the World door Nirvana, maar niet de MTV Unplugged versie, een ietwat zwaardere versie vind ik eigenlijk leuker. Dat Mika een album heeft dat The Boy Who Knew Too Much heet, was daarbij nog mooi meegenomen als extra consonante link. (bestaat dat woord als bijwoord, eigenlijk?)
Goofball, ’t is weer aan u!
Leuk om terug te horen én te zien!
Ja hè 🙂
Mooie versie van dit toch wel heel goeie liedje! Die van Lulu vind ik ook mooi.
Die moest ik gaan opzoeken, nog nooit gehoord. Inderdaad ook een mooie versie, met Bowie in de achtergrond.
Ik houd wel van een beetje rauwe stem, apart van de begeleiding ben ik minder gecharmeerd maar dat ligt natuurlijk aan mij. 😉
Misschien had jij deze versie beter gevonden, hoewel die gitaar er nog steeds in zit.
https://youtu.be/fregObNcHC8