Dinsdag muziekdag. En een samenwerking met Goofballsworld. We spelen muzikale pingpong, we draaien samen door. Elke week borduren we voort op elkaars muzikale keuze, en die keuze kan alle mogelijke kanten uitschieten. Zo wordt het extra spannend! De ondertussen zeer respectabele en vooral leuke playlist kan je vinden op Spotify én op Youtube. Abonneren kan, uiteraard.
Vorige week had ik Fireflies van Owl City, waarop Goofball doordraaide met Eyes Wide Open van Gotye.
Heb ik niet heel veel mee, en ik besliste al snel door te gaan op het thema slapen. Ken jij iemand die met de ogen wijd open slaapt? Dat ziet er echt wel creepy uit.
Soit, Where Did You Sleep Last Night van Nirvana vind ik wel en mooie.
Maar dat is natuurlijk een cover hè. Een traditional. Bekend in vele versies.
En weet je, mijn oren flapperden een beetje toen ik dit voor het eerst hoorde in de versie van Nirvana. Want ik kende dit nummer, als In the Pines, van één van mijn favoriete groepen ooit, the Triffids. En eigenlijk vind ik hun versie nog veel mooier. Folkier. Er wordt niet zo geroepen.
Heerlijk om mee te zingen, dit.
Goofball, ’t is weer aan u!
Nirvana … toen mijn zoon nog een zoontje was. En ja, ook dit nummer ken ik (niet slecht).
Ha, leuk 🙂
Ik vind beide versies, elk op hun eigen manier, erg mooi. Het “roepen” van Kurt Cobain blief ik wel.
Ik heb het vaak wat moeilijk met roepen. Ik vind het bijvoorbeeld zalig hoe de zanger van Queens of the Stone Age nooit roep, altijd zingt. Maar toch is het ongelooflijk krachtige muziek. En is het een gemeen ventje 🙂
Ik had niet eerder van In the Pines gehoord. De versies zijn eigenlijk heel verschillende liedjes. Waar de Triffids zingen over hoe mooi de liefde is in de beschutting van de pijnbomen, bezingt Nirvana het kennelijke einde ervan, de bomen vormen geen beschutting meer maar maken alles donker en koud. En het meisje? Waar heeft zij geslapen? Niet in de armen van de zanger, zoveel is duidelijk. Hij schreeuwt zijn leed de kille duisternis in… Ik vind beide liedjes prachtig in hun eigen verhaal.
Heel mooi beschreven Peter! Helemaal zoals ik het aanvoel ook. Het walsje van de eerste versie spreekt me het meeste aan, misschien ook omdat the first cut the deepest is.
Lekkere muziek voor een grijze novemberdag. Ik vind ze eigenlijk allebei erg mooi, met een lichte voorkeur voor Curt Cobain.
Ze zijn allebei op hun eigen manier mooi 🙂
Ik sliep gewoon in m’n eigen bed , o. wacht de vraag werd niet aan mij gesteld. 😉 Gewoon lekkere muziek.
Ja, schoon, schoon…
Gotye is niet creepy hoor
Nee 🙂