Op donderdag is het hier Throwback Thursday. Dit jaar gaan we terug naar een nabij verleden. Het jaar 2020, het jaar dat we in onwetendheid begonnen, het jaar dat we een beetje lachten met dat virus in China, het jaar dat we dachten dat we er na een vijftal weken wel weer vanaf zouden zijn, het jaar van de lockdown, het jaar van de mondmaskers en de social distancing, het jaar van het voortschrijdend inzicht. Het jaar dat we kennismaakten met corona.
Dat virus, dat ginder ergens ver in China zat, en dat we koppig probeerden te minimaliseren, wordt zo stilaan elders gesignaleerd. Ook in Europa. Hm, we beginnen precies toch wel een beetje ongerust te worden.
Op 17 februari is Lili bij ons. Ziek. Het kind, dat ik met veel liefde Juffrouwtje Energiebommetje noem, is zo slap als een vaatdoek en komt de hele dag de zetel niet uit. Du jamais vu.
Nog wakker…
Maar na een tijdje toch gesneuveld. Met rode koortswangetjes.
In de namiddag is opa ook thuis. Lili ziet er duidelijk wat beter uit, en opa zit zich te bescheuren van het lachen.
Waarmee moet opa zo hard lachen? Met Shaun the Sheep!
En het is lente in de tuin! Kijk mijn helleborus en narcissen schitteren.
De dag nadien was Lili al veel beter en liep ze weer energiek rond. Hoewel ze er toch nog niet helemaal fit uitzag.
Nog een dag later was ik te voet op pad (geen idee naar waar of waarom). De Ferdinand Lousbergskaai. Was dit al een voorbode van het mooie weer dat we die vreemde lente gingen krijgen?
Toch aandoenlijk, zo’n ziek kindje.
Wannes heeft covid. Meer dan waarschijnlijk ‘cadeautje’ van opa Maurice.
Ja, ik vind dat ontroerend, foto’s van zo’n ziek kleintje. Ze zien er zo kwetsbaar uit.
Hopelijk heeft Wannes er niet al te last van. Lili en Pipa hadden het in de extra week kerstvakantie, maar hebben er weinig last van gehad.
Hoesten, snottebellen en wat flauwtjes maar geen koorts.
Maar Sofie is zo’n dramaqueen. Die moet dat altijd opblazen en erger laten lijken dan het is.
Maurice had zo’n schuldgevoel, had er een nacht van wakker gelegen.
Terwijl ja, het is onvermijdelijk hè, dat soort dingen, en je kan er gewoon niet aan doen. Arme Maurice.
En óf we mooi weer kregen dat jaar: de ganse lente en zomer was ronduit prachtig.
Mooi en schattig kindje, het moet gezegd.
Het was zalig, dat voorjaar en die zomer.
Ze is onwaarschijnlijk mooi, Lili.
Dat was echt een mooi voorjaar.
Kinderen kunnen zo ziek zijn maar knappen ook wonderbaarlijk snel op.
Ja zot hè, die kunnen er echt heel snel bovenop geraken.
Die kuiltjes in haar wangen 🙂
Ze is zo mooi, dat kleine meisje 🙂
Shaun het schaap, daar heb ik ook al goed mee gelachen 🙂
Da’s één van de weinige dingen waar ik echt mee kan lachen. Pingu is er zo nog eentje, vind ik schitterend.
Shaun the sheep is leuk.
Eén van de weinige waar ik echt mee kan lachen.