Dinsdag muziekdag. En een samenwerking met Goofballsworld. We spelen muzikale pingpong, we draaien samen door. Elke week borduren we voort op elkaars muzikale keuze, en die keuze kan alle mogelijke kanten uitschieten. Zo wordt het extra spannend!    

Vorige week had ik Superfly van Curtis Mayfield, waarmee ik behoorlijk buiten de comfort zone van Goofball ging. En dat leverde een heel leuke blogpost op met haar denkproces om een vervolg te vinden, heerlijk om lezen vond ik dat. Uiteindelijk nam ze afscheid van de vliegen (of toch bijna) en koos Fields of Gold van Sting. Een nummer waarvan ik op het eerste zicht dacht dat ik het niet kende, maar bij beluistering herkende ik het toch.

Mijn zoektocht had deze keer weinig om het lijf. Ofwel Field of Glass van The Triffids, of het zou The Police worden.

Field of Glass van The Triffids is een lillende lap rauwe emotie en lawaai van 9 minuten, en ik vind eerlijk gezegd dat ik dit bij deze weersomstandigheden niet op jullie kan loslaten. Dus werd het The Police.

En wel The Police van de begindagen. Toen ze nog wild en sexy en luidruchtig en briljant en niet ingeslapen en opwindend waren. (of voor ze ruzie hadden, dat kan ook)

Laat Reggatta de Blanc, de tweede elpee van The Police, nu de eerste elpee zijn die ik kreeg. Voor mijn 11e verjaardag in 1979. En laat ik dat nu nog steeds een uitstekende keuze vinden.

De keuze van een nummer was dan weer wel moeilijk. De bekende singles liet ik links liggen. Ik wilde wel iets met veel energie. Het titelnummer kwam in aanmerking, wegens een fijne opwindende opbouw. Of On Any Other Day, dat was ook wel wat, door de humoristische tekst:

My wife has burned the scrambled eggs
The dog just bit my leg
My teenage daughter ran away
My fine young son has turned out gay

Wat verbazend dicht aanleunt bij We’re a Happy Family van The Ramones:

We ain’t got no friends
Our troubles never end
No Christmas cards to send
Daddy likes men

Verbazend? Niet echt natuurlijk, want The Police komt uiteraard voort uit de punk en new wave.

Die tekst van On Any Other Day wordt trouwens nog beter:

Cut off my fingers in the
Door of my car
How could I do it?
My wife is proud to tell me
Of her love affairs
How could she do this to me?

Kijk, bij mij mag je altijd afkomen met dit soort flauwe humor, (ik ben namelijk getrouwd met een kei in flauwe humor), ik vind dit supergrappig, al helemaal als het gezongen wordt door Sting.

Soit, ik hou het bij It’s Alright for You, een lekkere brok lawaai die toch net iets ingewikkelder in elkaar zit dan je zou denken (luister naar dat ritme). En waar Sting al eens wat rauwer klinkt dan hij anders doet.

Goofball, ’t is weer aan u!

Verwante Berichten:

Misschien lees je dit ook graag:

20 reacties

    1. Blijft bij mij toch altijd een speciaal plekje houden doordat het mijn eerste plaat was. Kende ik van voor naar achteren en terug 🙂

    1. Dan suggereer ik uitdrukkelijk van die plaat op de platendraaier te zwieren, ik garandeer dat je al bij het tweede nummer (titelnummer) door je woonkamer stuitert van enthousiasme. Reggatta de Blanc doorstaat de tand des tijds héél goed.

  1. Erg leuk om elkaar zo uit te dagen, weer nét even anders met muziek spelen. Met Sting kun je bij mij niet stuk natuurlijk al kreeg hij mijn volle belangstelling pas toen hij niet meer in, of met, The Police speelde. Grappige tekst van dat andere nummer waar je mee bezig was.

Laat een reactie achter bij Thomas PannenkoekReactie annuleren