Zo. Het wordt tijd dat ik eens een eind maak aan dat zomerreces.
We dromen nog wat na van de vakantie.
In de auto bungelt er nog wat nostalgie voor onze neus.
Augustus was snel voorbij, met alle hectiek van een geplande tonsillectomie bij Lies, en de daaropvolgende, zeer a-typische maar ook zeer angstaanjagende bloedingen. Niet één, niet twee, maar drie nabloedingen. Wie doet het haar na? Niemand, hoop ik. Want fijn was het niet. Zeker niet voor haar. Ambulances, spoed, spoedoperaties, verschillende opnames, het was er allemaal.
Gelukkig was Meneertje Mertens er om Lies haar boterhammen op te eten.
Grapje hoor, hij deed veel meer dan dat!
September is weer in het land, dus het wordt tijd dat mijn blog wakker geschud wordt. Gisteren dacht ik over het hernemen van mijn Week in beeld, maar ik had precies nog niet al te veel foto’s. Vanaf volgende week dan maar.
Wat ga ik nog doen? Ik weet het nog niet helemaal. Alle dagen bloggen, dat ga ik zeker niet doen. Ik heb nog een paar weken Zomerwoordenboek, maar hoe ik dat ingevuld ga krijgen, dat weet ik niet goed, want van die zomer is weinig te bespeuren en de inspiratie is bijgevolg ver te zoeken. Maar opgeven doe ik niet graag.
Komende week schrijf ik iets voor Pipa’s eerste verjaardag, dat weet ik wel al.
En ik heb een plannetje voor een 30-day music challenge, ideetje dat Janna me aan de hand deed. Ik heb dat wel al eens gedaan, maar niets dat me tegenhoudt om dat nog eens te doen, niewaar. Ik ga er ook geen dagelijkse post van maken, eerder eentje in de week. Ben ik gelijk goed voor 30 weken, ha!
En voor de rest: we zien wel. Als het maar plezant blijft.
die zomer hangt nog wel een klein beetje in de buurt eh…maar zo koud ’s ochtends zeg. Je moet je overdag omkleden voor die temperatuurwisselingen.
Ja dat is, ’s morgens is het echt herfstig fris, om dan na de middag echt wel warm te worden. Moeilijk om je daarop te kleden!