Na 10 kinderboeken, schakel ik over op 10 romans. Veel boeken die ik in mijn tienerjaren graag gelezen heb, en wat boeken die ik later las ook. Ik probeer het zo’n beetje chronologisch aan te pakken, zoals ik het me herinner. Opnieuw speel ik soms vals en heb ik het over een auteur, omdat ik het moeilijk vind één boek te kiezen.
Op de rug van vuile zwanen was een boek dat een enorme indruk op me maakte. Een boek over druggebruik, geschreven door een ex-gebruiker. Rauw, keihard, maar ook soms mooi en grappig. Het was een periode waarin veel meer te doen was over druggebruik dan nu, de periode van de opkomst van AIDS (in de periode waarin ik het las, ergens halverwege tot tweede helft van de jaren 80), er heerste een gans andere cultuur toen.
Het boek bestaat uit 7 verschillende verhalen over verschillende mensen maar met 1 centraal thema, drugs. Ik herinner me vooral de strijd om het scoren, het verlangen naar de roes, een roes die steeds moeilijker bereikt werd. Grauw, confronterend, hard. Compleet mijn wereld niet, maar het intrigeerde me wel.
Daarna las ik nog een boek of 2 van Stoute, maar hij ging steeds verder weg van wat ik graag las. Het was een mens met een tragische levensloop. Stoute was een vrouw gevangen in het lichaam van een man, dit was ook deels de oorzaak van zijn druggebruik. Hij liet zich behandelen en opereren en werd uiteindelijk Renate Stoute. Enkele jaren later overleed ze.
Op de rug van vuile zwanen wordt uitgegeven door Singel Uitgeverijen.