Het was heel lang geleden dat ik hier nog iets gezet had over de kleren ik voor mezelf maakte. En laat ik er dan maar een post van maken over echt grote mensen, want voor Milan zijn verjaardag (al meer dan een maand geleden!) maakte ik ook wat kleren.
Al een hele tijd geleden, voor de start van bestraling, maakte ik 2 shirts met lange mouwen om mee te slapen. In gestreepte ribtricot van bij Driessen stoffen (aanradertje trouwens voor online bestellen van stof), met het Plantain shirt waarvoor ik trouwens van maat 42 naar maat 40 overschakelde, dankzij de kilo’s die weg zijn en nog steeds niet terug zijn. Ik heb er deze week pas eentje gebruikt: de verpleging op radiotherapie raadde me aan niet in mijn mooiste nachtkledij te slapen, want de lijnen op mijn lichaam zouden afgeven en het product wast moeilijk uit. En het zijn toch wel bleke t-shirts zeker, tedju. Maar nu kan ik ze stilaan wel eens aandoen: het ergste is gesleten qua groene en rode zilvernitraatverf.
Daarna haalde ik een hele voorraad stof naar beneden, die ik wil opgebruiken. Effen in allerlei kleuren en zwart, en ook een stapeltje gekleurde stof dat ik ooit kreeg, overschotten. En daarvoor begonnen de ideeën in mijn hoofd op te wellen. Ik zou shirtjes maken, en daarvoor combineren met de overschotten en zwart katoentricot. En stukken stof aan elkaar locken en dan gebruiken. Het wemelde nogal in mijn hoofd. Volgende week volgt een blogpost over “spelen met kleuren”, hier al een paar shirtjes die ik maakte.
Ik gebruikte het gratis Tamarillo-patroon, maar dan zonder zakje. Met zakje wil ik ooit ook nog eens maken.
De eerste shirts hield ik nog simpel, om het in de vingers te krijgen. Zwart met blauwe stof, en rode stof.
Het rode shirt mijn ding qua kleuren, het blauwe al wat minder maar wel leuk met de achterkant die er anders uitziet.
Dan waren er mooie streepjes, en ik had toevallig groen tricot liggen dat er wonderwel bij past. Ik gebruikte het ook al eens voor een pyjama voor Lili. Bij dit shirt begin ik al met “knippen en plakken” (knippen en locken): het stuk streepjesstof was te klein, dus naaide ik de groene stof eraan. (het groen is in realiteit groener, ik krijg het niet goed op de (telefoon)foto).
Achterkant is hetzelfde (ik probeerde zelfs de strepen goed te doen aansluiten, waar gaan we dat schrijven!), en het gekleurde boordje aan de armsgaten vind ik heel leuk.
De volgende stof lag al lang naar me te lonken. Stof met bloemen. Ik vind ze prachtig, alhoewel toch tegelijkertijd helemaal uit mijn comfort zone.
Achterkant vind ik mooier dan voorkant. Hiervoor zette ik twee stukken aan elkaar.
Helemaal tevreden met de boordjes.
Met deze shirts ga ik zoals gezegd helemaal uit mijn comfort zone qua kleuren, maar ze zijn multi-inzetbaar dus ik zal ze wel gebruiken. Als hoogzomer-shirtjes, of als (onzichtbare) mid-wintershirtjes als eerste laagje, of om in de zomer mee te slapen, of eventueel ook zelfs te sporten. (de “spelen met kleuren” shirtjes in een latere blogpost komen daarvoor zeker van pas).
Verder maakte ik nog een kleedje waar ik behoorlijk tevreden van ben. In een stof van Driessen stoffen die weer wel helemaal mijn ding is. Ik paste het Butterick B5812 patroon aan naar een soort “empire style” jurkje met een kort lijfje met rekker onder de borst, en daaronder een wijde, gerimpelde rok (stofbreedte). Het is nog niet helemaal goed: het lijfje zou nog wat korter mogen.
(hopelijk staat de foto in de juiste richting, af en toe is het toch wel wat gesukkel met portrait foto’s)
Ik had nog een reep stof over doordat het kleed veel te lang was, en daar maakte ik een eenvoudige cirkelsjaal van.
(met mijn excuses voor de kwaliteit van de foto’s van kleedje en sjaal, die trekt op niks)
Voor Milan zijn verjaardag dan maakte ik 3 pyjama slash huisbroeken met het veelbeproefde My Cotton Creations pyjamapatroon, in dunnere zomersweat die ik al een hele tijd geleden bij Driessen stoffen kocht.
Ik had een beetje schrik dat Milan de dunnere stof niet leuk zou vinden, maar hij is er toch heel blij mee. De stof is comfortabel en warm. Tweede schrik was het naaien zonder het model in de buurt, maar de broeken blijken lekker te zitten. Mission accomplished!
Sara had ook de tip dat Milan eens een nieuwe sjaal nodig had, en ik breide nog een eenvoudige sjaal in zwart en donkergrijs Drops Karisma garen van bij Wolnut. Dit garen mag op 40 graden in de wasmachine, wat altijd handig is voor kleren die veel gebruikt gaan worden. De sjaal moest zo eenvoudig mogelijk zijn. Ik wilde eerst gewoon rechts breien maar dat zuipt wol, en ik wilde een lange sjaal. Dus toch maar weer overgestapt naar tricotsteek, wat jammer genoeg wel een krullende sjaal oplevert. Maar Milan is er toch content mee.
