Satur9Schrijf een open brief. (pagina 146, opdracht 15)
Beste sp.a, beste John Crombez,
Ik ben een socialist in hart en nieren. Ik ben dat sinds mijn tienerjaren. Ik ben niet opgegroeid in een politiek nest, maar wel in een bewust nest. We lazen de krant, we lazen tijdschriften, we keken naar het nieuws. En met de jaren groeide in mij het besef dat ik het socialistische gedachtegoed aanhing.
Misschien ben ik eerder een humanist, ik geloof in mensen. Ik geloof niet in een god, en ik ben nogal anti-katholiek eigenlijk. Maar ik geloof wel in mensen, en dat wij als mensen moeten kunnen staan voor liefde en begrip voor elkaar. Ik heb een hekel aan racisme en haat.
Al sinds de eerste keer dat ik mocht gaan stemmen, zette ik in op de socialisten. En bleef dat doen. Of het nu op gemeentelijk, Vlaams, federaal of Europees vlak was. Ik dacht altijd na, maar kwam toch altijd terug uit bij de socialisten. Op een andere partij kon en wilde ik ik niet stemmen. En er waren altijd wel mensen die mijn ideeën en waarden op adequate wijze verdedigden.
Langs de andere kant ben ik er heel lang trots op geweest géén partijkaart te hebben. Ondanks mijn zwaar doorwegende voorkeur voor de sossen, bleef ik vrij. Ik wilde altijd vrij kunnen denken. Ik ben zelfs ooit eens gaan solliciteren bij de N-VA. Stel je voor. Verrijkende ervaring, dat wel. Never again, dat ook.
Tot de laatste voorzittersverkiezingen eraan kwamen, en mijn wederhelft en ik besloten om ons aan te sluiten bij de partij, om te kunnen kiezen voor Crombez. Want we waren ervan overtuigd dat hij een goede voorzitter zou zijn, en de in ons idee wat zwalpende partij weer in de goede richting te sturen. Dus, partijkaart gekocht en wat bleek? We waren te kort lid om te mogen kiezen. Mwahahaha. Maar goed, Crombez werd verkozen.
Wat me uiteindelijk bij het punt brengt waar ik wilde komen. Die zwalpende partij. Crombez is al een tijd voorzitter, en de partij zwalpt nog steeds. Ik zie geen beterschap. Helemaal geen beterschap. Voor het eerst in 30 jaar twijfel ik echt heel hard, of ik bij de volgende verkiezingen nog sp-a ga stemmen. Wat mij betreft zijn er weinig alternatieven. Maar ik ben serieus aan het overwegen. Voor de gemeenteraadsverkiezingen zou ik nog wel op sp-a stemmen, maar voor de rest? Twijfel.
Voor het eerst in mijn leven heb ik een partijkaart, maar twijfel ik of ik wel voor de socialisten ga stemmen. Hoe ironisch.
Want de partij zwalpt. De partij heeft geen eigen lijn. Wat is dat toch? Waarom lopen jullie achter de N-VA aan? de N-VA bepaalt een standpunt over een onderwerp, en daarna doen jullie dat ook. Om te roepen: “SCHANDE!!” “Zo kan het niet!!” “Het is onaanvaardbaar!!”. Jullie lopen achter de feiten aan, en roepen met een megafoon achter die feiten dat het niet goed is. Doe dat toch niet!
Oppositie voeren is meer dan roepen aan de zijlijn dat het allemaal niet goed is wat de regering doet. Oppositie voeren is niet achter elk feitje aanhollen. Oppositie voeren is meer dan dat. Oppositie voeren is zelf een beleid uitstippelen, en dat duidelijk communiceren. Een beleid, een plan! Niet een puntje hier en een onderwerp daar.
Oppositie voeren is ook niet je afkeren van je eigen standpunten. Van steeds verder weggaan van je eigen gedachtegoed. Van steeds meer evolueren naar populisme, uit schrik dat de kiezers anders niet zouden volgen. Durf onbevreesd uitkomen voor een warme, menselijke lijn, voor een sociaal beleid zonder uitsluiting.
Ik zie geen lijn in de standpunten van de sp.a. Ik zie geen partijstrategie. Ik zie geen duidelijk doel. Ik zie niet waar het naartoe gaat. Sociaal, progressief, alternatief… het waren ankerwoorden. Zijn ze niet meer van toepassing? Anders, nog zo’n ankerwoord. Ik vind er zo weinig van terug dezer dagen…
Bepaal een eigen strategie. Maak duidelijk wat jullie belangrijke punten zijn. Wees positief. Wees contraire. Doe niet noodzakelijk wat de grootste gemene deler van de kiezers zouden willen. Bepaal een lijn die jullie willen volgen. Schuif een aantal mensen voorop die onbesproken zijn, fris, en jong.
Zorg ervoor dat ik als socialist weer kan uitkomen voor mijn overtuiging, want de laatste tijd is dat verdorie toch wel heel erg moeilijk. Ga op de barricaden staan, met de roos ferm in de hand, en verdedig dat wat u lief is. Zodat ik weer met een gerust hart kan stemmen voor de sp.a.