Een hele tijd geleden al beloofde ik aan Lies, én aan Janna, om voor hen een kleedje te maken. Het ons reeds goed bekende kleedje uit de Burda voor Beginners. Een versie met halflange mouwen.
Er kwam zo het één en ander tussen waar we niet over gaan uitweiden, waardoor er tussen belofte en uitvoering een beetje tijd zat. Maar kijk, ik wilde die nieuwe machine toch nog eens gebruiken, en de afwerking van zo’n kleedjes is daarvoor ideaal: zoom onderaan, aan de mouwen en aan de hals (waar ik het beleg al lang buiten gekieperd heb).
Voor beide dames had ik een stofje van stoffen.net: voor Lies zwart met grijze bloemetjes, voor Janna effen zwart, allebei tricot. Het ene stofje (dat van Lies) werkte al aangenamer dan het andere (dat van Janna). Van dat laatste is het rekpercentage (had ik het daar al eens over, onlangs) ook te groot, en het gaat wat te veel doorhangen naar mijn goesting.
Het kleedje van Lies (het rechtse op de foto’s dus) ging perfect: alles netjes gelukt, geen problemen, hoera en joepie en yes I’m the star! Ik wisselde zelfs van garen om de hulpdraden te driegen voor het fronsen van het rokje. In knaloranje, zo is het achteraf weer verwijderen van die hulpnaden ook niet zo’n klus.
Het kleedje van Janna (het linkse op de foto, hoeft het nog gezegd?) ging al iets minder goed. Vooral het aan elkaar zetten van het lijfje en de (gefronste) rok, zo al niet mijn favoriete bezigheid, ging compleet de mist in. Achteraf kreeg ik het grootste probleem ook niet meer opgelost. Enter de creatieve oplossing: een bloem die ik nog liggen had van bij de geboorte van het kleine achternichtje Ona. Dingen bewaren, ik doe dat graag, en soms hebben ze ook nog eens hun nut.
Janna moet het jurkje nog passen, laat ons hopen dat het goed zit, anders ga ik huilen!
Mooie colliers van de dames: BAT