Ik had een stofje van Le Chien Vert waar ik nogal zot van was. Ik dacht dat het grijs was, met een cirkelachtig motiefje. Ja man. Het stofje is eigenlijk paars, zo’n subtiel twijfelgeval tussen donkergrijs en paars. En dat motiefje? Eigenlijk zijn het slakjes! Zo schattig! Helemaal niet kinderachtig, en als je niet goed kijkt, heb je gewoon niet door dat daar slakjes opstaan.
Wegens het subtiele paars heb ik de zichtbare naden voor de lol dan maar in knalpaars gedaan.
In ieder geval, ik had nog eens zin in een rokje van Mme Zsazsa. Het stofje was nogal smalletjes, én ik wil er een overschot van gebruiken voor een projectje voor de meisjes, dus heb ik het patroontje een centimeter of 10 ingekort.
De rits was even stressen wegens nogal lang geleden en hoe moest dat nu weer, maar voor de rest: eitje! Het stofje werkte ook heel lekker. Dus, rokje af op een voormiddag, hoera! Ik vind het eigenlijk fijn om dingen opnieuw te maken: zo merk ik hoeveel ik ondertussen geleerd heb, en wat een vooruitgang ik geboekt heb.
Oh, zeg, zo tof. Ik moet duidelijk eens mijn middagpauze in Le chien vert gaan spenderen
Moet je echt eens doen, al helemaal als je toch in Brussel bent. Ik ben echt fan geworden! Zalige winkel. Toch als je het niet erg vindt dat er nauwelijks Nederlands gepraat wordt.