Zomerweer… heerlijk. Die geur bij het opstaan, de wereld ruikt naar zomer. Een geur die ik niet kan definiëren, hier in de stad, net zoals de winter een geur heeft die ik niet kan definiëren. Maar de zomer ruikt naar zomer. Ik geniet van de warmte, van de zon, van de geur, van het gevoel van mijn blote voeten op het terras, van de geur van de strijk in huis zonder dat er gestreken hoeft te worden. Van de Tour, van Vive le Vélo (dat muziekje, dat ís zomer), die ik nu weer keihard ga missen.
Tegelijk is de zomer niet mijn favoriete seizoen, want in de zomer heb ik hoofdpijn, veel hoofdpijn, nog meer hoofdpijn dan anders. Eigenlijk kan ik er niet goed tegen, tegen de warmte en de zon. En de schommelingen in het weer, dat vooral, en die heb je bij ons nu eenmaal veel, je kan nooit wennen aan de warme temperaturen, het is nooit lang stabiel.
Mijn favoriete seizoen is de lente, want de lente houdt belofte in. Belofte van zomer. Van mooi weer. Van warmte. Het seizoen waar ik een hekel aan heb is de herfst, want herfst is verval, de voorbode van winter, koude en donker.
Vive l’été!