Zoals ik eerder al zei.
Ik hou van melk. Ik vind melk lekker. Bij uitbreiding vind ik ook yoghurt, kaas en een hoop andere zuivelproducten lekker. Echt: lekker.
Maar: ik kan ze hoe langer hoe minder verdragen. Compleet mottig voel ik me er soms van.
Dus werd het tijd om op zoek te gaan naar een vervangproduct. En probeerde ik allerlei melkvervangers uit. Met wisselend succes, om niet te zeggen: weinig succes. Geitenmelk verteer ik al evenmin goed. Sojamelk, hazelnootdrink, rijstdrink vind ik niet lekker. Haverdrink kan ermee door. Amandeldrink vind ik best wel OK.
Niets waar ik echt enthousiast van word, dus.
Toen kreeg ik de tip: waarom probeer je eens niet lactose-arme melk? Smaakt als gewone melk, verteert makkelijker. God ja. Dat ik daar nog niet aan gedacht had.
Dus, haalden we een liter lactose-arme melk in huis, en een liter lactose-vrije melkdrink.
Omdat ik een paar dagen gewone melk bij mijn havermout gedaan had (wegens alternatieven vergeten te bestellen, de week ervoor), probeerde ik eerst maar de lactose-vrije melk uit, om de ellende uit mijn lijf te krijgen. Het duurt namelijk altijd een paar dagen, voor ik weer helemaal goed ben. En die lactose-vrije melk (melkdrink, noemen ze het): JA, DAT IS HET!! Smaakt naar doodgewone melk, lekker! En ik heb er absoluut en helemaal geen last van!
Daarna was de lactose-arme melk aan de beurt: mjah. Het is lekker… maar ik kan er weer minder goed tegen.
Daarna nog eens bio-melk uitgeprobeerd, wegens een theorie van “bio-koeien eten, vooral in de winter, andere en betere voeding dan gewone koeien, en misschien is het iets wat in die melk zit dat uit de voeding komt van die beesten”, op zich het proberen waard. Maar: ik kan er ook niet goed tegen.
Algehele conclusie van mijn zeer subjectieve vergelijkende test: door dit alles uit te proberen blijkt dat ik echt wel met een lactose-intolerantie zit. En dat het enige alternatief wat ik echt lekker vind en goed kan verdragen, lactose-vrije melkdrink is.
Voila!