Vroeger ging ik heel graag naar de Gentse Feesten. Vroeger, da’s nu toch al een heel pak jaren geleden. Met het velootje ernaartoe, soms met een vriendin, velootje ergens parkeren, en op stap. Iets drinken, optredentje meepikken, vanalles zien, vrienden tegenkomen, en laat terug weer naar huis. Met het velootje.
Maar nu, nu doe ik het niet meer graag. Het moet toch wel al een jaar of 5, of 6, of 7 geleden zijn dat ik nog geweest ben. Optredentje meegepikt. Beetje rondgelopen.
Ik vind er niet echt veel meer aan. En al zeker niet als het slecht weer is. Koud, nat, bweikes. Voor Gentse Feesten moet het voor mij mooi weer zijn. Warm tot in de vroege ochtenduren. Maar weer zoals nu? Neen.
En de massa volk zegt me al helemaal niets meer. Ik voel me er niet op mijn gemak in.
Dus kijk ik vanop de zijlijn naar de Gentse Feesten. Kijk ik foto’s op Facebook, lees ik wat hier en daar, hoor ik als de wind goed zit het lawaai vanuit de stad, en geniet ik van doodse straten ’s morgens vroeg.
Eigenlijk vind ik de Gentse Feesten nog heel plezant, maar niet om er zelf naartoe te gaan.