Ik keek er best wel naar uit, naar dat scholenrapport van De Morgen. Nieuwsgierig, hoe de scholen waar onze kinderen gaan/gingen het doen. De interpretaties moeten nog komen, maar er was alvast een feit waarvan ik steil achterover ging.
Van het aantal kansarmen op de middelbare school namelijk. En meer in detail, hoe die verdeeld zijn. Kijk, ik weet best hoe het in elkaar zit hè, en ik ben dan wel naïef soms, maar ook wel realistisch. Dus ik begrijp hoe en waarom. Maar toch, je wordt daar toch niet goed van?
De school waar Milan zit, het Hoger Technisch Instituut Sint-Antonius (de Holstraat – Dolstraat – in de volksmond) telt 80,93% kansarmen. 80,93%. Tachtig komma drieënnegentig procent! (en er zijn scholen waar er nog meer kansarmen schoollopen…)
En nu geef ik je eens te raden hoeveel procent kansarme jongeren school volgen in het Sint-Barbaracollege. Raad eens? Serieus? Neen? Wel, 8,19%.
Groot verschil, toch? Als je vergelijkt met de gemiddelden in de regio, zit het Sint-Barbara zo’n 25% onder het gemiddelde. Het Sint-Antonius zo’n 40% boven het gemiddelde.
(de scholen waar Janna ging en waar Lies gaat, zitten ongeveer op dat gemiddelde, terwijl de perceptie toch anders is… inderdaad, het zou goed zijn dat er een objectief meetinstrument komt voor scholen) (utopisch, I know)
Zoals gezegd, ik begrijp het hoe en het waarom, de ins en outs, maar toch, het staat me tegen. Het staat me vreselijk tegen.
En dan heb je zo’n hansworsten van het Vlaams Belang die de pogingen die scholen doen (en ze doen pogingen, geloof me vrij, ik zie dat op de school van mijn zoon) om de integratie te bevorderen, op walgelijke wijze die pogingen proberen te dwarsbomen. Triest. (dit een beetje terzijde, maar goed)