Ik weet hoe het voelt, en ik weet ook dat ik lang niet de enige ben. Je gaat op bezoek bij iemand die ziek is. Zwaar ziek is. Of iemand vertelt je dat hij/zij zwaar ziek is. Wat om godswil zeg je dan? Dat ellendige gevoel dat niets wat je zegt, toereikend is. Dat alles wat je zegt, verkeerd is. Dat je gewoon niet weet wat je moet zeggen. Dat je schrik hebt om het foute te zeggen. Dat je door die schrik met allemaal achterlijke gemeenplaatsen afkomt. En zit te zweten van machteloze frustratie. Erger is natuurlijk dat je zelf die zieke bent, en dat er iemand tegenover jou zit te zweten…
Op de blog Roos, Rust en Regelmaat kwam ik een link tegen naar een column die net daarover gaat, geschreven door iemand die het allemaal meemaakte. Ik vond het leuk (want het is met de nodige humor geschreven) en ook interessant om lezen. En ga proberen te onthouden… 10 dingen die je beter niet zegt tegen iemand als die ziek is. En soms ook suggesties voor wat wél te zeggen.