Wat ik vandaag deed? De ontbijttafel versieren met paashaasjes en paaseitjes. Wat bankzaken regelen. Lekker eenvoudige kost maken deze middag, geen uitgebreid paasmaal. Het heeft gesmaakt.
Maar vooral, naar de koers gekeken. En jongens toch, wat was dat weer eens meeslepend. Wat een mooi nummer. Wat een mooie winnaar. Hij mag na zijn exploot van vandaag naast Monsieur Paris-Roubaix gaan staan. Vanaf nu zijn ze met twee, deux Messieurs Paris-Roubaix.
Ik heb altijd al een boontje gehad voor Tom Boonen. Ik ben geen zware fan, ik heb het gewoon voor hem. Zoals ik nog wel favoriete renners heb, mensen die ik graag bezig zie. (ik heb er een aantal die ik niet kan uitstaan ook, in diverse gradaties, maar daar zal ik maar over zwijgen). Ik krijg het soms een beetje op de zenuwen, hoe wij Belgen (of moet dat zijn: wij Vlamingen?) onze helden zo graag afvallen als ze het eens wat minder doen. Alle vorige prestaties zijn vergeten, afkraken is de boodschap. Ik vind dat jammer. En ik ben blij dat Boonen nu kan bewijzen dat hij nog steeds een held is. En ik hoop dat Roger De Vlaeminck (die ik ook heel goed kan verdragen, trouwens, een man met een radde tong en het hart op de juiste plaats) zich kan verzoenen met het feit dat er iemand naast hem komt staan. Het zal wel, zeker?
In ieder geval, het was een ouderwets spannende koers, en ik heb genoten. En meneertje Mertens met mij.