Onze tickets waren al lang aangeschaft, en zaten op een plekje waar ik ze deze keer echt niet kwijt kon geraken. Maar nu was ik een beetje ziekjes, dus echt uitkijken naar het concert deed ik niet. Ik zag er zelfs wat tegenop. Maar niet zo erg dat ik niet wilde gaan, daarvoor moet ik wel al doodziek zijn.

En uiteindelijk is het een heel fijn avondje uit geworden. Een totaalpakket, samen met een bevriend koppel die de ideale concertcompagnons bleken te zijn. Ze kwamen ons oppikken rond half zes, en het Sportpaleis ligt in de achtertuin van L., dus zij wisten daar precies hoe we alles netjes konden timen. Eerst nog een lekker hapje gaan eten (eindelijk nog eens paling gegeten, ha!), nog snel een koffietje na, en hup naar het Sportpaleis. Zonder parkeer- of fileproblemen. En er achteraf ook zonder fileproblemen weggeraakt, haha.

Het voorprogramma was al bezig toen we binnenkwamen, maar dat vond ik niet zo erg… we vonden er maar niks aan. Achteraf nog uitgepuzzeld (tijdens het nieuwe nummer in de bisronde, waarop Albert Hammond Jr. meespeelde) dat het The Strokes waren, maar die vielen me vies tegen, Goldfrapp de vorige keer was véél beter. Maar goed, ze hebben toch altijd klinkende namen als voorprogramma mee.

We hadden staantickets op het balkon, en hebben een goed maar ver plaatsje gevonden. Gewoon recht tegenover het podium. Waar nog geen mensen stonden, dus konden we tegen de balustrade staan, waardoor de vermoeidheid achterwege bleef. Ik had mijn verrekijker weer mee, en heb er heel veel geniet van gehad.

We vonden het concert fantastisch. Het geluid in het begin iets minder, maar dat was snel bijgeregeld. Al heel snel klonken een paar nummers door de zaal die ik veel later verwacht had: Clocks, In my Place… maar zo was het publiek ook al heel snel vollen bak mee.

Ik heb een hele avond genoten, veel gezien door de combinatie van verrekijker en schermen, genoten van de lichtshow ook, en alle nummers gehoord die ik wilde horen. Het ingestudeerde Nederlands van Chris Martin was grappig, en net toen Nic begon te klagen dat hij interactie met het publiek miste, begon Martin met zijn rondjes publiek charmeren.

Verder voel ik me nog altijd flut en heb ik weinig zin in een meer uitgebreide review, dus geef ik hier even de recensie van De Standaard, met setlist, mee.

In het kort: het was een zalige avond!

Verwante Berichten:

Misschien lees je dit ook graag:

3 reacties

Laat een reactie achter bij moeferkoeReactie annuleren