Eén van mijn stressposten was een bezoek aan de oogarts. Met drie. Toen ging er eentje nog een paar dagen op vakantie, toen waren ze nog met twee. Janna en ik dus hup de bus op, nog een eindje stappen, 12 mensen aan de balie voor ons die ook nog moesten betalen, en dan de wachtzaal in.
10 minuten later mochten we al binnen. En hoop en al een kwartier later waren we weer buiten, met de verzuchting van de oogarts of het bij iedereen maar zo makkelijk kon gaan. Janna een kwartje slechter, nieuwe glazen niet nodig. Bij mij geen verandering.
Duh, hadden we net zo goed kunnen thuisblijven. Een drietal uur weg (onze bus waren we ook net kwijt in het terugkeren, ha), en een dikke 40 euro armer.
Soit. Morgen nergens heen. Diepvriezer uitkuisen. Oh the joy!
Ach ja, drie uur en € 40 is niet niks, maar nu zijn jullie wel weer een tijdje gerust en zeker dat de diepvriezer goed uitgekuist zal zijn.
Ik zou het inderdaad positief moeten zien, alles OK en weer goed voor een jaar. En geen kosten aan nieuwe bril of lenzen. Oef! 🙂