Je leest er inderdaad over op menig blog van ouders. De examens. 6 down, 4 to go. Engels morgen, en deze mama heeft braafjes woordjes opgevraagd. We kruipen samen in het grote bed, en ik vraag op. En we giechelen en we lachen en we zeveren en we gibberen. We gaan dat nog missen, die examens, want dat dagelijkse opvraag-halfuurtje is gezellig.
Ze zijn gezellig, mijn puber en pré-puber. Ze komen goed overeen. Het zijn twee handen op één buik. Met puberige en pré-puberige humor, die ik zeer humoristisch vind.
Milan die steeds probeert zijn zus een zoen te ontfutselen. Maar hij moet al zeer snel zijn, want zus wil geen zoen. Bah. Vies. Ik wil geen kinderen. Weg! Clochard!
Milan die met een mopperige kop naar beneden komt ’s morgens. Zo laat ik hem achter, terwijl ik de twee jongsten naar school breng. Tegen dat ik terug kom, heeft Janna hem al helemaal opgebeurd, en is hij zijn vrolijke, springerige zelf. Twee langbenige hindes.
Milan die een schep minder spinazie neemt dan de rest. Ik die hem opdraag nog een schep te nemen, want groenten zijn gezond. Janna die hem toevoegt: “Je hebt een mooi lijf Milan, je moet daar zorg voor dragen”. Milan die haar lichtelijk verbaasd aankijkt, en braafjes nog een schep spinazie neemt.
Waar zaten we. Nog 4 examens. Het zal toch een opluchting zijn.