“Door zomaar uit het leven te stappen, antwoordt men niet op het probleem van lijden en dood. Men loopt er in een boog om heen en omzeilt het. Omzeilen is geen heldendaad, geen voer voor frontpaginanieuws.”
Aldus kardinaal Danneels in zijn homilie tijdens de paaswake in de Sint-Romboutskathedraal in Mechelen.
En daar word ik zo niet goed van. Stapt iemand “zomaar” uit het leven? Wat een minachting. Iemand die beslist uit het leven te stappen, doet dat niet “zomaar”. Die denkt daar over na. Die doet dat niet lichtzinnig.
En doet die iemand dat omdat hij niet wil lijden? Mijns inziens zijn daar nog andere redenen voor. Eén daarvan bijvoorbeeld: waardig willen sterven. Niet eindigen als een totaal hulpbehoevende plant, intellectueel volledig afgetakeld.
Is lijden dan een taboe? Bagot nee. Is lijden een heldendaad? Volgens de katholieken misschien wel. Volgens mij niet. Volgens mij is het een onrecht. En het is niet meer voorpaginanieuws dan dat kiezen voor een waardige dood voorpaginanieuws is.
Danneels staat weer op de plaats waar hij hoort voor mij. Tussen alle andere tsjeven. Bah.
Wij delen uw mening.
Wil u dat bevestigd zien?
Op Toutube Bannie euthanasie intikken…
Reacties ook aldaar welkom.
Spreken over de zin van leven en dood is uitsluitend mogelijk binnen een religie waarvan het opperhoofd in Auswitch uitroept hoe kan god dit toelaten en die vervolgens publiceert dat god liefde is.
Het lijden van mevrouw Sebire zinvol te noemen is waanzin tenzij men in een god gelooft en in een hiernamaals.
God wordt zo nu en dan aangeduid als de hemelse vader; een ding staat vast: Als een aardse vader dergelijke dingen met zijn kind zou uithalen dan werd hij uit de ouderlijke macht ontzet.
“Als een aardse vader dergelijke dingen met zijn kind zou uithalen dan werd hij uit de ouderlijke macht ontzet.”
Dat is zeker dat… :-S