Nog niet veel te lezen over het concert van de Smashing Pumpkins gisteren in Vorst Nationaal. Iedereen ligt wellicht nog uitgeteld in de zetel na de meer dan 3 uur durende lawaaimarathon… zo voel ik me in ieder geval toch. Ik was blij dat ik een dagje vrij genomen had, en we hebben in de namiddag een goeie 2 uur liggen ronken in de zetel.
Het ging op en af met dat concert gisteren: na opener Porcelina kon het naar mijn gevoel niet meer stuk, maar dat was buiten Corgan en de zijnen gerekend, die er tegen het eind (al ruim een half uur nadat hij the end of the concert aangekondigd had) een zware lap feedback en gitaargepriegel tegenaan gooiden, waardoor ik bij momenten echt wel m’n biezen wou pakken en naar huis wou gaan. Maar dat doet een mens niet, en gelukkig kregen we dan nog de bizarre cover van Lips Like Sugar als bis. Bizar, omdat één of andere hit (Disarm? Cherub Rock? Bullet? whatever) een betere afsluiter geweest was.
Best wel mooie dingen gehoord (Tonight, Mayonaise, 1979 akoestisch, wat nog? Perfect, Stand Inside Your Love), maar ook wel wat minpunten, en één daarvan was de slechte geluidsmix. Het kan in Vorst Nationaal (Crowded House, Tool waren heel goed), maar hier lukte het niet. Vanhamel ging al compleet de mist in door het slechte geluid, bij de Pumpkins was het beter, maar niet genoeg. Waardoor alles soms verwerd tot een onaanhoorbare brij. Jammer.
Maar ik ben blij dat ik erbij was, nadat ik naast tickets greep voor de AB vorig jaar. Dit was beter dan de Pumpkins-concerten die ik eerder zag (vooral de stem van Corgan was veel beter), maar algemeen genomen heb ik wel al veel betere concerten gezien.
Oh ja. Corgan hield ook een uitgebreide speech, en excuseerde zich daarbij nog voor het concert in Brussel dat ooit voortijdig (understatement: na 2 nummers) afgebroken werd wegens ziekte van hemzelve. Was wel sympathiek.